عشقه عشقه عشقه
تو آسمون هوای
عشقه عشقه عشقه
تو سینه رد پای
عشقه عشقه عشقه
بهار عاشق های عشق
بارون بارون بارون
دوباره باز صدای
بارون بارون بارون
صدای خنده های
بارون بارون بارون
میاد از اوج آسمون
نوره نوره شب طراوته
نوره نوره فلک گذر گه عبور
نوره نوره تا بی کرانه های نور
ماه ماه ستاره ای که توی راهه
ماه شهاب این شب سیاهه
ماه که تاریکی بشه تباه
دل من که روشنه
تو گرمیه سرودنه
سرود سرخ بودنه
تو حالتی شبیه پر گشودنه
پی نشونه هر دری رو میزنه
برای محضر مسافر سحر
تو حسرت رسیدنه
عشقه عشقه تو آسمون هوای
عشقه عشقه تو سینه رد پای
عشقه عشقه بهار عاشق های عشق
بارون بارون دوباره باز صدای
بارون بارون صدای خنده های
بارون بارون میاد از اوج آسمون
رازه رازه تو قلب هر کی دل می بازه
رازه تبی که بین این نمازه
رازه تو شوق این شب دراز
آبه آبه طلوع جلوه های نابه
آبه تو پرده ای که از حجابه
آبه می باره گل مثل شهاب
شراب عشق باهر عشق
تو دست بی قرار عشق
تو چشم های خمار عشق
تو سینه های خسته ریشه داره عشق
کنار لحظه های انتظار عشق
قدم می ذاره روی عاشقونه ها
میون سبزه زار عشق
عشقه عشقه تو آسمون هوای
عشقه عشقه تو سینه رد پای
عشقه عشقه بهار عاشق های عشق
بارون بارون دوباره باز صدای
بارون بارون صدای خنده های
بارون بارون میاد از اوج آسمون
یاسه یاسه گلی که معنیه بهاره
یاسه شب ها از آسمون میباره
یاسه تموم میشه این انتظار
مادر مادر خرایم از شراب کوثر
مادر یه روز برات می میرم آخر
مادر فدا میشم با چشم تر
عشقه عشقه تو آسمون هوای
عشقه عشقه تو سینه رد پای
عشقه عشقه بهار عاشق های عشق
بارون بارون دوباره باز صدای
بارون بارون صدای خنده های
بارون بارون میاد از اوج آسمون

************

رسيده آنكه مقامش فراتر و برتر
رسيده بال عروج و كمال پيغمبر
وَ آمدي و به خلقت شما بها دادي
براي عالم و آدم شدي تو تاج سر
زبان من شده ألكن به وادي مدحت
چه گويم از تو من اي شأن سوره ي كوثر
به روز حشر نباشد مرا پريشاني
كه چشم من به دودست شماست در محشر
هر آنچه از تو سروديم لايق تو نبود...
تو از هرآنچه كه ما گفته ايم بالاتر
تويي كه چشمه ي فيضي و چشمه ي بركات
وَ هديه ام به تو مادر، شاخه گل صلوات
به غير مهر تو مادر مرا كمالي نيست
براي پرزدنم تا خدا كه بالي نيست
تصور تو و اوج مقام تو!!!هرگز
كه اين سخن به خدا هيچ هم خيالي نيست
هزار چشمه ي كوثر به زير پاي شماست
كه غير كوثر تو، چشمه ي زلالي نيست
تو دختري و براي پدر چو مادر بود...
وَ اينچنين كه براي كسي جلالي نيست
ارادتم به تو از قبل خلقتم بوده ...
ارادتم به تو محدود چندسالي نيست
دمي جدا دلم از ياد فاطمه نشود
جدا زِ رحمت اولاد فاطمه نشود
تو روشنايي دنيا و اهل دنيايي
شفيعه اي و اميد همه به فردايي
به لطف ناب كريمانه ات نظر دارم
تو صاحب همه دست هاي اين گداهايي
تويي تو سيب بهشتي كه آمد از معراج
تو هديه اي به پيمبر ، تو نور اعلايي
تو مثل كوهي و پشت علي درآمده اي
تو پشت گرمي حيدر،اميد مولايي
هزار شكر كه دستم به دامنت وصل است
هزار شكر كه بانو تو مادر مايي
تويي تو قوَّت شمشير ذوالفقار علي
تويي كه در همه جا بوده اي كنار علي
تمام دارو ندارم محبت زهراست
كه چشم حاجت من بر كرامت زهراست
اگر كه حبّ ولايت ميان دل دارم
چرا كه ارثيه اي از ولايت زهراست
تمام فخر من اين اين است ، حيدري هستم
كه حيدري شدنِ من عنايت زهراست
ميان كوچه شكست و ... فداي مولا شد
وَ اينهمه نمي از شور غيرت زهراست
خداكند برسد جمعه يوسف زهرا
كه دل، شكسته و بي تاب تربت زهراست
به دست داري همين كشور حسيني را
عطا نموده اي از سوي خود خميني را
گداي كوي تو چون من،هزار هزاران شد
كه چشم ما همه محتاج فيض احسان شد
خوشا به حال كسي كه شبي به دعوت تو
كنار لطف كريمانه ي تو مهمان شد
همين كه نام تو را من زِ جان و دل بردم
هزار درد نهفته به سينه درمان شد
ميان مجلست آيا به نيت عيدي ؟؟
برات كرببلا قسمت گدايان شد
زِ يازده قمر آسمان تو بانو
عزيز قلب شما، قبله گاه ايران شد
همان كه در دل من هست شوق پابوسش
همان كه دل گره خورده به مرقد طوسش

**************

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

دختر نازنين پيغمبر
حاصل اربعين پيغمبر
در صداي تو مرتضي ميديد
لهجه ي دلنشين پيغمبر
عرق چهره ي تو بنشسته
بر روي آستين پيغمبر
احترام تو و علي بوده
سخن آخرين پيغمبر
أينَ زهرا بُود به رستاخيز
جمله ي اولين پيغمبر
وصف تو در بيان نميگنجد
روح تو در زمان نميگنجد
آمدي اي بهار زيبايي
تا درآيد علي زتنهايي
هر كه شد عاشق غمت بانو
ميكِشد كار او به رسوايي
كرده عشقت مرا خيالاتي
نام تو ميبرم به شيدايي
دانش ما ز روح تو اندك
ما همه قطره و تو دريايي
از كسي كه به مجلست آيد
مرتضي ميكند پذيرايي
اي اسير نگاه تو حيدر
ديده دارد به راهه تو حيدر
اي كه در اوج عشق و عرفاني
نشدي غافل از خدا آني
فرصت زندگي تو كوتاه
قصه هاي غم تو طولاني
با مدالي كه روي سينه ي توست
قهرمان تمام دوراني
در غم آن جمال پُر ابرت
ديده هايم هميشه باراني
شأن تو كمتر از علي نبُود
هرچه داند علي تو ميداني
اي به درد دلم دوا زهرا
مدح تو ميكند خدا زهرا
كوثري تو بدون مانندي
در به روي گدا نميبندي
تو چه زيبا دل از همه بردي
اي بنازم بر اين هنرمندي
چه كنم اي حبيبه ي طاها
كه قبولم كني به فرزندي
تا كه ديدي غريبي حيدر
دل ز دنياي بي علي كندي
به خدا كن سفارش مارا
پيش ايزد تو آبرومندي
روي سينه پلاك حيدري ام
اولين مرتبه تو افكندي
هر كجا نام تو بُود زهرا
نظر مرتضاست بر آنجا
اي نگاهت سپيده ي حيدر
يار از ره رسيده ي حيدر
هر تپش قلب تو علي گويد
اي مصيبت كشيده ي حيدر
علي از ديدن تو دلخوش بود
روشنيِ دو ديده ي حيدر
دله مجنون او اسيرت بود
ليلي قد خميده ي حيدر
تو به راهه علي فدا گشتي
فاطمه ، اي شهيده ي حيدر
تو حمايتگر علي بودي
همه جا در بر علي بودي

+++++++++++++++++++++++++

مادرم ای مادر هفت آسمان
ای تو رنجور دل صاحب زمان
ای عزیز آل طه فاطمه س
ای شعاع نور تو در لامکان
ای گرامی ای صمیمی با دلم
ای صفای جان عاشق پیشگان
ای جهنم دوری از مهر شما
دوری از عشق تو می باشد گران
تو تمام هستی احمد شدی
ای عقیق خاتم پیغمبران
در تمام سالهای عاشقی
عشق تو می کرد این دل را جوان
این دل من شد گدای درگهت
این گدا را از در لطفت مران
تا به صبح از گریه دریا می شدی
درد سینه چون نمی دادت امان
دخترت باشد بلاگردان تو
یک شب دیگر بیا پیشم بمان
پیش چشم مرتضی و دخترت
ای پرستوی علی چیزی بخوان
بعد تو در سالهای عمر خویش
همسرت می کرد از هجرت فغان
دخترت در پیش قبرت داد زد
تو بمیری نه نمی کردم گمان
در زمین کربلا ای خوب من
از جفا شد قامت دختت کمان

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

حضرت زهرا(س)-ولادت

تو ای جمادی دوم سلام بر ماهت

سلام بر تو و بر قدر و عزت و جاهت

بگرد ای شده چشم ملک قدمگاهت

بگرد ای همه دست خدا به همراهت

و ان یکاد بخوان روی حق تماشا کن

وضـو بگیـر ز کوثـر ثنای زهرا کن

خدای عزوجل مظهـرت مبارک باد

الا رسـول خـدا کوثـرت مبارک باد

خدیجه! دخت پدر پرورت مبارک باد

علی ولـی خدا! همسرت مبارک باد

خدا بـه قلب رسـول خدا صفا بخشید

تمام هستی خود را به مصطفی بخشد

الا محمـد امـروز کوثـرت دادیم

نماز آر که زهرای اطهرت دادیم

قسم به قدر که از قدر بهترت دادیم

نکوتر از پـدران تـو دخترت دادیم

چه دختری که پدر پرور است یا احمد!

تمام نسل تو زین دختر است یا احمد!

جمـال غیـب الهـی شــده تمـاشایی

به چشم پاک محمد به حُسن زهرایی

هــزار مرتبــه بــر او ســلام زیبایی

امین وحی به خاکش کند جبین‌سایی

خدا به ختم رسل داد کوثر خود را

فقط نـه کوثـر، روح مطهـر خود را

نبی گرفته در آغوش هم چنان جانش

به خنده گفت که جان پدر به قربانش

خـدای عــزوجل آمــده ثناخوانش

زمینیـان و سمـاواتیان مسلمـانش

تمـام سـوره ی فرقـان و نـور طلعـت او

به صنع خویش ببالد خدا ز خلقت او

پیمبران! همه در مکـه ازدحام کنید

بـه حـرمت قـدم فاطمه قیـام کنید

از ایـن ولادت و مولـود احترام کنید

به مادرش همه از جان و دل سلام کنید

زهی خدیجه! که روح مطهر آوردی

تـو از دل صـدف نور! گوهر آوردی

چه دختری که خداوند کوثرش خوانده

علـی ولی خـدا رکن دیگرش خوانده

بهشت نیـز بهشت پیمبـرش خوانده

پیمبر از شرف و قدر، مادرش خوانده

عجیب نیست که مام نبوتش خوانند

دوازده حجج ‌الله، حـجتش خــوانند

چه زهره‌ای که خداوند خوانده زهرایش

گرفتـه چشـم خـدا نـور از تماشایش

دعــای نــور بــود آیتـی ز سیمایش

ســلام دائــم پیغمبــران گـوارایش

نبی به حجره ی نورانی‌اش سلام کند

به پیش پـاش به امر خدا قیام کند

رخش صحیفه ی نور است و سین فرقان است

نـه بضعـه ی نبـوی بلکه بر نبی جان است

خدا گواست که مهرش تمام ایمان است

زبـان فضـهٔ او هـم زبــان قــرآن است

شنیده‌ایـد به هر خلوتی و انجمنی

نگفت فضه ی او جز کلام حق سخنی

الا که دختر یاسین و مام طاهایی

امینه، طاهره، صدیقه، زهره، زهرایی

ائمه‌انـد همـه گوهـر و تو دریایی

فقط نـه مادر سادات، مـادر مایی

که بر زنان جنان سروری کند جز تو؟

که بهـر شیعـه ی تو مادری کند جز تو؟

تو مـادر همـه خوبان روزگاری تو

تو اختیار قیامت به دست داری تو

تو در وجـود رسـول خدا قراری تو

تو در دل همگان صاحب مزاری تو

تو جان ختم رسل هستی و ابوالحسنی

تو مـادر همـه پیغمبـران، تو پنج تنی

تو مرغ حقّی و توحید آشیانه ی توست

بهشت قرب خـداوندگار خانه ی توست

نشان کعبه ی دل قبـر بی ‌نشانه ی توست

سلام گـرم محمد بـه آستانه ی توست

درود خالـق هستی به روح پاکت باد

سرشک دائم «میثم» نثار خاکت باد

حضرت زهرا(س)-مدح و مناجات

آفریدند تو را مادر عالم باشی

آفریدند تو را تا که مقدّم باشی

آفریدند تو را پیش تر از هر چه که هست

تا که محبوبه ی حق باشی و اعظم باشی

آفریدند تو را نور دهی چون خورشید

مایه ی روشنی عالم و آدم باشی

آفریدند تو را پاک تر از حور و ملک

که تو پاکیزه تر از حضرت مریم باشی

اسوه ی ناله و اشک و غم و دردی زهرا

که تو مظلومه ترین مادر عالم باشی

یثرب از گریه ی تو یک شبِ آرام ندید

لحظه ای بود مگر فاطمه بی غم باشی

به کبودی تو سوگند محبّان توایم

تو دعاگوی اهالی محرم باشی

حضرت زهرا(س)-از ولادت تا شهادت

باران گرفت و قصه ی دریا شروع شد

تکبیرهای جنگل و صحرا شروع شد

بابا که رفت دختر خود را بغل کند

بغضش گرفت و عشق همان جا شروع شد

صف بسته بود جمع ملائک در انتظار

پرده کنار رفت و تماشا شروع شد

کوثر به جوش آمد و رضوان خروش کرد

جشن و سرور عالم بالا شروع شد

چشمش به چشم های پدر خورد و بعد از آن

لبخندهای ام ابیها شروع شد

تا سال ها برای پدر، مادری کند

همراه او بماند و پیغمبری کند

تا عشق را نفس بکشد در هوای او

بابا برای او شود و او برای او

هی دور او بچرخد و پروانه ای شود

دستش برای موی پدر شانه ای شود

خیره شود به صورت او تا به ماه خود-

بوی بهشت هدیه کند با نگاه خود

تا پاره ی تنش بشود، میوه ی دلش

آئینه ای مقابل شکل و شمایلش

تا سال ها همین بشود ماجرای او:

بابا برای او شود و او برای او

بادی وزید و خنده ی دریا تمام شد

احساس خوب جنگل و صحرا تمام شد

خورشید او غروب خودش را بغل گرفت

یخ بست قلب عالم و گرما تمام شد

آئینه ای شکست و غمی انعکاس کرد

آئین مهربانی دنیا تمام شد

تنها بهانه بود برای وجود او

راهی شد و بهانه ی زهرا تمام شد

این کار، کار کیست؟! چه بد می زند به در

باور نکردنی ست، لگد می زند به در؟!

مشعل گرفته است که آتش به پا کند

یا با طناب دست شما را جدا کند

شاید تو بی علی شوی و او بدون تو...

از پشت در صدا بزنی یا علی نرو!

یعنی که قطره قطره بریزی به کوچه ها

نامش نیفتد از دهنت تا به انتها

یعنی بجنگ! وقت تماشا نمانده است

یعنی به او نشان بده تنها نمانده است

این جا کجاست؟! چادر خاکی! چه می کنی؟!

تنهاترین نشانه ی پاکی چه می کنی؟!

این جا غریبه نیست، چرا رو گرفته ای؟!

آیا تویی که دست به زانو گرفته ای؟!

دیر آمدم بگو که چه کردند کوچه ها

بانوی قد خمیده! زمین می خوری چرا؟!

این کودکت چه دیده که هی زار می زند؟!

هی دست مشت کرده به دیوار می زند

حق دارد او که طاقت این روز را نداشت

روزی که خانه دستِ کم از کربلا نداشت

روزی که از صدای غمت شهر خسته شد

روزی که چشم های تو یک باره بسته شد

روزی که زخم های عمیقت دوا نداشت

روزی که گریه های تو دیگر صدا نداشت

توفان گرفت و آن شب یلدا شروع شد

خون گریه های عالم بالا شروع شد...

حضرت زهرا(س)-ولادت

گل کرد ستاره بر روی روشن ماه

بر روی ستاره ماه می‌کرد نگاه

می‌گفت به زیر لب که ماشا‌الله

لا حول ولا قوه الا بالله

×××

از محضر دوست، وحی دیگر آورد

بر خصم نشان «هو الابتر» آورد

شاباش قدوم فاطمه، جبرائیل

«انا اعطیناک الکوثر» آورد

×××

آن نور همیشه منجلی فاطمه است

سرّ ابدی و ازلی فاطمه است

آن گل که به آفاق دهد بوی بهشت

زهرای محمد و علی فاطمه است

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

لطف چشمان توست حیدری ام

با نگاه تو از بدی بری ام

آمدم محض گفتن تبریك

با دل عاشق كبوتری ام

فكر كردم كه زود آمده ام

بعد دیدم گدای آخری ام

از ازل تا همیشه مادر جان

مست از این شراب كوثری ام

در روایاتمان نوشته شده

گفته ای تا بهشت می بری ام

تو اگر مادر زمین هستی

پس منم تا همیشه مادری ام

زیر این سقف چادرت یك عمر

سخت مشغول كار نوكری ام

نوكری تو كار و بار من است

مایه ی فخر و اعتبار من است

در نگاهت نبی خدا را دید

در قنوت تو ربنا را دید

بهر تبریك جبرئیل آمد

دست بر سینه انبیا را دید

پدرت پشت درب خانه تان

باگل و هدیه مرتضی را دید

آسمان و زمین پر از گل شد

تا كه روی گل شما را دید

پا به روی زمین زدی و جهان

مادر شاه كربلا را دید

چادرت را تكاندی و خورشید

زیر پایت ستاره ها را دید

آن قدر در حجاب بودی كه

ماه در چادرت حیا را دید

تا ابد سایه گستری مادر

همهٔ عشق حیدری مادر

تا لبانت به مادرت خندید

بندگان را خدای تو بخشید

چادرت را كه دوخت دست ملك

باقی اش را به روی كعبه كشید

مصطفی جای نقل روی سرت

تكه های ستاره می پاشید

هر كجا مصطفی نظر می كرد

رد پای فرشته را می دید

ناگهان با ملائك آهسته

گفت آرام دخترم خوابید

باز قنداقه را بغل كرد و

گونه ات را به خنده می بوسید

مثل آن لحظه ای كه در معراج

از سر شاخه سیب سرخی چید

بوی یاس تو بر مشام آمد

باز خورشید روی بام آمد

آفتاب قدیم دنیایی

مادر مهربان بابایی

تا همین قدر از تو می گویم

در دو عالم فقط تو زهرایی

تا تو هستی غمی نمی ماند

روز محشر شفیعۀ مایی

ای پناه امام اول ما

ذوالفقار علی اعلایی

با وجودی كه مادری اما

در كرامت چقدر آقایی

بس كه مدیون دست های توام

از كنارت نمی روم جایی

مرتضی تكیه گاه احمد بود

پس تو هم تكیه گاه مولایی

روز محشر كه می شود مادر

چه قدر می شوی تماشایی

تو خودت شافعی ولی آن جا

حامل دست های سقایی

می رسد نغمه ای ز سوی خدا

فاطمه تا بهشت می آیی؟

آن قدر خوب و مهربان هستی

باز هم فكر شیعیان هستی

ماه بی جلوه ی رخت تار است

كار دنیا بدون تو زار است

یوسف مصری از همان اول

سر كویت غلام دربار است

از كرامات دست با كرمت

به شما عالمی بدهكار است

چادرت شهر را مسلمان كرد

از حدیثش جهان خبر دار است

مادر من مواظب خود باش

در مدینه حسود بسیار است

تكیه گاه همیشه ی حیدر

شوهرت بی تو بی علمدار است

روضه ای كه گرفته جانم را

روضه ی سخت درب و دیوار است

دل دنیا گرفت از آهت

ای به قربان صورت ماهت

حضرت زهرا(س)-ولادت

نوری از خود در شبی شور آفرین

آفرید از نور خود نور آفرین

در وجود ذرّه ها شوری فكنــد

بر زمین و آسمان نوری فكند

نور را بر تیره گی ها چیره كرد

آسمان را مات كرد و خیره كرد

قدسیان دیدند نوری منجلی ست

آسمان ها غرق در نوری جلی ست

سجده آوردند بر نور مبین

روی آوردند بر عرش برین

یك صدا گفتند، با نور آفرین

آفرین بر خلقت نوری چنین

سیّد و آقای ما، این نور چیست؟

آفرینش روشن از انوار كیست؟

وحی آمد سوی آنان از خدا

كای همه مبهوت این نور هُدا

آفریدم نوری از قدر و شرف

تا كه در دل ها فتد شور و هدف

در زمین و آسمان شور من است

این تجلی جلوۀ نور من است

ای ملائك نور نوری اعظم است

در حریم حُرمت من محرم است

در دل هر ذره ای گر همهمه است

آفرینش غرق نور فاطمه است

فاطمه یعنی تجلی بخش عرش

نور او یعنی عمود عرش و فرش

فاطمه یعنی صراط مستقیم

فاطمه بانوی جنات نعیم

فاطمه آئینۀ تقوا بود

فاطمه انسیة الحورا بود

فاطمه نور است و مهر عصمت است

مادر خورشیدهای خلقت است

از همین آئینۀ غیب و شهود

یازده خورشد می آید وجود

هر یكی خورشید او، نوری جلی ست

كز تجلایش جهانی منجلی ست

هر یكی شمس ولایت می شود

مشعل راه هدایت می شود

در شب میلاد او با های و هو

ای «وفائی» بر بنی الزهرا بگو

گر كه در شعرم فروغی ظاهر است

این روایت از امام باقر است

حضرت زهرا(س)- مدح و ولادت

قلم مطهر و صفحه مطهر و تحریر

به آب و تاب کنم وصف آیه ی تطهیر

تو کیستی که همه قاصرند از درکت

چگونه می شود آخر تو را کنم تفسیر

مقابل قدمت جبرییل زانو زد

ز بس جلالیت ذات توست عالم گیر

به پیشگاه شما از خدا پیام رسید

سلام حضرت کوثر... سلام خیر کثیر

قسم به لوح و قلم گر اراده فرمایید

به باب میل شما می خورد رقم تقدیر

میان خانه نشستید و ذکر می گویید

تمام ارض و سماوات غرق این تکبیر

تمام خلق تو را در نقاب دیده و بس

فقط خدا رخ تو بی حجاب دیده و بس

زمانه ظرف ندارد که تو ظهور کنی

کجا به کوتهی فکر ما خطور کنی

اگر قنوت بگیری میان سجاده

تمام شهر به یک غمزه غرق نور کنی

کلیم خانه ی حیدر! به یک دعای سحر

سرای کوچک خانه شبیه طور کنی

تو بهجت دل مولایی و به یک لبخند

وجود خسته ی او را پر از سرور کنی

فضای کوچه پر از عطر سیب می گردد

ز هر دیار اگر لحظه ایی عبور کنی

تو روح عاطفه ایی... گرچه من گنه کارم

مرا مباد ز خود لحظه ای تو دور کنی

غبار راهم و تو سایه ی سرم هستی

چه غم به روز قیامت تو مادرم هستی

دگر زمان سرور پیامبر آمد

که گاهِ زخم زبان قریش سر آمد

تو همزبان خدیجه شدی در آن ایام

که غم مخور شب تنهایی ات سحر آمد

برزگ بانوی کعبه چقدر تنها بود...

ز دیده های پر از مهر او گهر آمد

شمیم سیب بهشت از حجاز می آید

نگار ماست غریبانه از سفر آمد

خدا برای علی خلق کرده است تو را

برای شیر خدا بهترین سپر آمد

تمام فخر علی شوهریِ فاطمه است

خبر دهید به حیدر که همسفر آمد

به روی شانه ی تو بیرق علی برپاست

علی که فاطمه دارد همیشه پا برجاست

کریم شهر علی سفره دار، زهرا بود

جمال حق علی...آئینه دار، زهرا بود

به دست خالی از این خانه سائلی نرود

که در کنار علی خانه دار، زهرا بود

قسم به آن زرهی که همیشه پشت نداشت

میان دست علی ذوالفقار، زهرا بود

اگر چه نام علی هم ردیف با نمک است

بر این ملیح زمانه نگار، زهرا بود

همه زمین و زمان در طواف روی علیست

مطاف روی علی در مدارِ زهرا بود

حسن کریم و حسین دست گیر عالمیان

همیشه محور این اعتبار، زهرا بود

از آن زمان که گل ما به عشق می آمیخت

خدا خدایی خود را به پای زهرا ریخت

خدا به وسعت عرشش تو را معظم کرد

کنیز خویش صدا کرده و مکرم کرد

صدای هر تپش قلب توست ذکر علی

به این صدا همه ی ذکر ها منظم کرد

میان عرصه ی محشر شفاعت همه را

به گوشه ای ز نخ چادر تو محکم کرد

سپس گشود مسیر ورود جنت را

گروه فاطمیون بر همه مقدم کرد

چکیده ی جلوات تو و علی روزی

حسین گشت و به پا بیرق محرم کرد

برای اینکه بماند همیشه جلوه ی تو

میان قامت زینب تو را مجسم کرد

به هرم آتش دوزخ بسوزد آن دستی

که بین کوچه به یک ضربه قامتت خم کرد

میان آن در و دیوار خون تازه نشست

بلند مرتبه بودی و حرمت تو شکست

حضرت زهرا(س)-ولادت و شهادت

بر عالم سرما زده گرما دادند

خورشیدترین... ترا به دنیا دادند

با سجده و سجاده چهل روز گذشت

تا عاقبت آن سیب خدا را دادند

مفهوم حقیقی حیاتی بانو!

با تو به زمین معنی و معنا دادند

تا این كه به سوی آسمان ها بپریم

با نام شما به بالمان پا دادند

با معجزه ی كنیز چشمان شما

هی مرده گرفتند و مسیحا دادند

ای قبله لب های محمد زهرا

سر سبزی طوبای محمد زهرا

تسبیح خدا كه از ازل می كردی

سجده به هو عزوجل می کردی

در لحظه ی ناب سحر هر جمعه

یاد همه ی اهل محل می كردی

با شهد نگاه مهربانت هر روز

تلخی زمانه را عسل می كردی

لبخند كه می زدی همه غم ها را

در چشم علی چه زود حل می كردی

یك دست به آسیاب سنگی با درد

با دست دگر بچه بغل می كردی

زحمت كش خانه ی علی یا زهرا

مهتاب شبانه ی علی یا زهرا

تو فاطمه هستی و كسی كوثر نیست

از رتبه ی قدسی تو بالاتر نیست

تا روز ابد اگر بماند دنیا

غیر از تو كسی هم نفس حیدر نیست

ای شان نزول همه ی آیین ها

بی معرفت مهر تو پیغمبر نیست

هر روز می آید دم در بابایت

یعنی احدی از گل من بهتر نیست

این واجب عینی ست ببوسد دستت

این مهر پدر به ناز یك دختر نیست

یعنی كه تویی بانی خلقت زهرا

یعنی كه تویی راه سعادت زهرا

ای بال و پر فرشته ها دور و برت

ای حور زمین كه آسمان زیر پرت

با پای ورم كرده سر سجاده

هرگز نشود ترك دعای سحرت

صد بار شنیده شد كه پیغمبر گفت

ای روی دو پهلوم فدایت پدرت

خرمای بهشتی تو را می خواهد

این معتكف دائمی پشت درت

تا حشر بماند به دل دنیامان

غم نامه این زندگی مختصرت

ای ناله ی جانسوز مدینه زهرا

خاكستر تو مانده به سینه زهرا

بی تو همه ی باغچه هامان زردند

از داغ و غم دوشنبه ها دل سردند

از روز سقیفه تا كه بازوت شكست

بر حرمت این خانه بلا آوردند

با ضربه ی یك غلاف بی شرم و حیا

ای وای بمیرم چه كبودت كردند

تو رفتی و مادران این داغ هنوز

ما را به بهانه ی غمت پروردند

حالا همه ی قبیله ات در به درند

كی در حرم امن تو بر می گردند

عجل لولیك تو بخوان یا زهرا

ای مادر صاحب الزمان یا زهرا

حضرت زهرا(س)-ولادت

باز درهای عنایت همه باز است امشب

شب قدر است و شب راز و نیاز است امشب

هر چه نور است در آفاق حجاز است امشب

افق مكه تماشا گه راز است امشب

ساقی كوثر و پیمانه و مستی آن جاست

راز نشناخته ی عالم هستی آن جاست

مكه لبریز تمنای حضور است امشب

مكه سر چشمه ی شیدایی و شور است امشب

مكه سینای پر از نخله ی طور است امشب

مكه سرشار شكوفایی و نور است امشب

این همان مبدأ فیض است كه امید آن جاست

این همان مهبط وحی است كه توحید آن جاست

كعبه را پیش نظر تا كه تجسم نكنی

مثل گلبرگ لب غنچه تبسم نكنی

«كعبه آن سنگ نشانی است كه ره گم نكنی»

غفلت از كعبه ی جان و دل مردم نكنی

كعبه خود قبله نمایی ست كه در آن صحراست

به همان كعبه قسم قبله ی دل ها زهراست

دل به این قبله بده كز همه افزون باشی

سعی كن آینه در آینه مفتون باشی

در طواف حرم عشق دگرگون باشی

نكند یك نفس از دایره بیرون باشی

جای در سایه توحید گرفتن، هنر است

نور از دختر خورشید گرفتن هنر است

دختر وحی و نبوت كه نبی مانند است

مادر پاكی و عصمت كه علی پیوند است

گوهر صبر و صداقت كه سعادتمند است

گلبن عشق و محبت كه پر از لبخند است

گرمی و روشنی چشمه ی خورشید از اوست

شادی عالم از او خرمی عید از اوست

ماه از شرم نگاهش رخ خود پوشیده است

مهر در بندگی حضرت او كوشیده است

زهره هم از كف او جام ولا نوشیده است

یازده چشمه ی نور از دل او جوشیده است

بس كه این آینه ی نور نبوت پاك است

به خدا ناب ترین ترجمه ی لولاك است

این گل است آن كه به او ناز پیمبر می كرد

در صدف چون گهری پاك سخن سر می كرد

همه شب زمزمه ی عشق مكرر می كرد

خویش را همدم تنهایی مادر می كرد:

كای به دریای وفا گوهر تنهای قریش

مكن اندیشه ز بی مهری زن های قریش

گر كشیدند ز دیدار تو دامن مادر

همدم راز تو هستم به خدا من مادر

غرق گل كردن دامان تو با من مادر

یا تو از عشق بكن زمزمه یا من مادر

باغبان! نخل امید تو ثمر خواهد داد

آسمان مژده ی میلاد سحر خواهد داد

آن سحر سر زده آن صبح امید آمده است

یك چمن نسترن سرخ و سپید آمده است

گل مریم به طربناكی عید آمده است

چشمه ی فیض خداوند مجید آمده است

چه نشینید كه جبریل امید در راه است

ذكر خیر همه یا بنتِ رسولَ الله است

به خدا گلبن توحید، بَرَش فاطمه است

شجر طیبه آری، ثمرش فاطمه است

شب یلدای جدایی سحرش فاطمه است

صدف پاك نبوت گهرش فاطمه است

ذوب شد فاطمه در طور تجلای علی

نرسد هیچ كمالی به تولای علی

به ولای علی از فاطمه عاشق تر كیست؟

به علی دوستی او بشری نیست كه نیست

او حبیبی ست كه در سایه ی محبوبش زیست

آن قدر داشت صبوری كه بر او صبر گریست

آری ای فاطمه صبر تو تماشایی بود

عافبت سوزترین نوع شكیبایی بود

ما كه شادیم ز شادی تو غمگین ز غمت

ای جگر گوشه ی عصمت! سر ما و قدمت

ای دل آرام نبوت! كم ما و كرمت

میهمان كن دل ما را به طواف حرمت

شب شادی و سرور است «شفق» را دریاب

آرزومند حضور است «شفق» را دریاب

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

و زمین مثل خیمه گاهی بود

که تمامش پر از سیاهی بود

تو رسیدی و این رسیدن تو

شکلی از رحمت الهی بود

ماه حالا تویی وَ یا خود ماه؟

که خودش هم سر دو راهی بود

ماه؟ زهرا؟ چه می نویسم من

کار من کار اشتباهی بود

تو ببخشم که وصف تو دریا

کاغذ طبع شعر کاهی بود

کاغذم از تلاطمت خیسم

کاش باشم قلم که بنویسم

تا نبودی جهان خیالی بود

سال ها از بهار خالی بود

بی تو حتی وجود هر انسان

مبهم و گنگ و احتمالی بود

همه ی سفره ی قناعتتان

چند تا کاسه ی سفالی بود

نه بهاری که با علی بودی

همه اش پر ز بی سوالی بود

هر کجایی که می رسیدی تو

برکت از آنِ آن اهالی بود

عشق را سمت خویش می خواندی

هر زمان آسیاب گرداندی

تویی آن کس که کس نفهمیدش

چشم دنیاییان نمی دیدش

تو نبودی ولی خیالت را

داشت آدم زمان تبعیدش

و تو آن سیب نوبری بودی

که برای خودش خدا چیدش

و نهالی رسیده بودی که

خشک سالی رسید و خشکیدش

روزگاری ستاره ها دیدند

ماه افتاد پیش خورشیدش

ماه بودی برای خورشیدی

خوب شد بیش از این نتابیدی

خطبه ات کار نص قرآن کرد

چهره ی شهر را نمایان کرد

خطبه ات جای خود، یهودی را

یک شبه چادرت مسلمان کرد

چه قدر دست های مادریت

گندم آسیاب را نان کرد

چه قدر ظرف آب نیمه شبت

عطش عشق را دو چندان کرد

عشق را پیچ و تاب می دادی

به حسینت که آب می دادی

آن که با او پر از صفا بودی

تشنه هرگز نبود تا بودی

ساقی ظرف آب نیمه ی شب

راستی کربلا کجا بودی؟

نکند لا به لای آن صحرا

فکر یک تکه بوریا بودی

با همان چادری که خاکی شد

آمدی دست بر عصا بودی

آسمان غرق بیقراری شد

پیکر ماه نیزه کاری شد

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

دری به سمت حیاط تجلی اش وا کرد

سپس نشست و خودش را کمی تماشا کرد

و آن همه عظمت را کمی به نور کشید

و نور را به تجسم کشید و انشا کرد

سپس و اَشرَقتِ الاَرضُ و السَّماء نوشت

و بر زمین و زمان آیه آیه املا کرد

و بسته شد همه چشم های ما وقتی

که نور آینه در آینه تجلا کرد

زلال آبی خود را به روی آینه ریخت

تمام مهر خودش را به اسم دریا کرد

باسم نورٌ علی نور ،این الهه نور

فرشته ای شد و بال اراده را وا کرد

سپس به سمت خدایش پرید و زهرا شد

خدا تجلی خود را به نام زهرا کرد

بگیر دست گدا را به حق ساداتی

به حق فاطمه یا فاطر السمواتی

سلام مادر آئینه های خورشیدی

سلام مادر این بچه های توحیدی

چگونه سجده گذاریم روز مادر را

که مهر مادریت را به شیعه بخشیدی

اگر نگاه تو افتاده سمت ما حتماً

تو برق شوق علی را به چشممان دیدی

سبد سبد دل ما را به دست سبز خودت

از آسمان شجرهای طیبه چیدی

از آن به بعد اگر چه مزار تو مخفی ست

ولی به جز دل ما هیچ جا نگنجیدی

از آن به بعد شعاع ولایتت با ماست

از آن به بعد علی در علی درخشیدی

اگر که کشور ما ایمن است از فتنه

برای این که شب راحتی نخوابیدی

به دست های قنوتت دخیل می بندیم

و چشمه های بلا را به بیل می بندیم

همیشه نان جو سفره ات تبسم داشت

و از صفای همین سادگی تکلم داشت

ولی ملائکه ها هم همیشه می دیدند

که سائل در این خانه نان گندم داشت

به روی دست قنوتت چه پرورش دادی

که این همه کف پایت گل تورم داشت

همین که روی گرفتی ز مرد نابینا

چقدر درس نجابت برای مردم داشت

چهل یهود مسلمان چادر تو شدند

ببین چه معجزه هایی لباس خانم داشت

همین که خون خدا در رگ تو می جوشید

حسین حسین به روی لبت ترنم داشت

برای حق فدک ایستادی ای بانو

اگر چه پهلوی یاست کمی تالم داشت

بگو که داغ گذارند روی دست عقیل

که باز زنده شود قصه عدالت ایل

به اسم فاطمه هر واژه موشکافی شد

و با وجود تو شعر خدا قوافی شد

تمام خلقت عالم ورق ورق بودند

تو آمدی و کتاب خدا صحافی شد

تو آمدی و نماز هزار پیغمبر

برای آمدنت مثل یک تجافی شد

تو آمدی و هزاران رسول می گفتند

رسالت همه انبیاء تلافی شد

تو آمدی و علی داشت دور تو می گشت

و این طواف در عالم عجب طوافی شد

محبت تو برای ملاک خوب و بدی

به روی دست خدا مثل ظرف صافی شد

به رنگ سبز پیمبر بگیر دست مرا

به رسم عاطفه مادر بگیر دست مرا

و انبیای الهی که بی بدیل شدند

برای درک شب قدر تو گسیل شدند

به هم کلامی تو عده ای کلیم شدند

کنار سفره تو عده ای خلیل شدند

و عده ای به نگاهت عزیز مصر شدند

پیمبران بزرگی از این قبیل شدند

و عده ای که به بال قنوت تو خوردند

به یک دعای تو یک باره جبرئیل شدند

فرشته های خدا هم یکی یکی بانو

به رشته های نخ چادرت دخیل شدند

کمی محبت تو به سنگ ها زده شد

که سنگ ها همگی گوهری اصیل شدند

بیا و چشمه ما را کمی زلالی کن

مرا غبار قدوم همین اهالی کن

نشسته ام که به دست آورم نگاهت را

به آسمان بزنم تا غبار راهت را

ز رو سیاهی من شب به شرم می افتد

سپید کن شب تاریک رو سیاهت را

چقدر گریه برایم نموده ای مادر

بمیرم این که نبینم من اشک و آهت را

کدام روضه بخوانیم و باز گریه کنیم

کدام روضه محبوب و دل بخواهت را

چقدر غیرت خورشیدیت شکست آن روز

که ریسمان زده بودند دست ماهت را

میان کوچه تو را می زدند ای مادر

بمیرم این که علی دید قتلگاهت را

همان کسی که در آن کوچه ها جسارت کرد

به کربلا کفن پاره پاره غارت کرد

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

الا مکه امشب چه زیبا شدی

چو روی محمد دل‌آرا شدی

تو شهر خدایی و بختت بلند

که طور تجلای زهرای شدی

به چشم پیمبر به چشم علی

بهشت خدای تعالی شدی

تو در عرشه‌ی فرش بودی غریب

کنون برتر از عرش اعلا شدی

در و دشت و کوهت دل‌آرا شده

کـه چشمت قدمگـاه زهرا شده

خدیجه زهی دختر آورده‌ای

سراپای پیغمبر آورده‌ای

شگفتا که بهر رسول‌خدا

نه دختر فقط، مادر آورده‌ای

به غیر از پیمبر به غیر از علی

ز هر مرد بالاتر آورده‌ای

سر سروران خاک پای تو باد

که بهر علی همسر آورده‌ای

چه قابل سر ما فدایش شود

پـدر گفـت بابا فدایش شود

محمد عطا شد ز حق کوثرت

سلام خدا بر تو و دخترت

گرامی بدارش چو جان عزیز

که هست الهی است این گوهرت

تو روح همه عالم استی و او

بود روح پاک تو در پیکرت

خدا گوهری بهتر از این نداشت

تویی بهترین هدیۀ داورت

خـدای تعــالی بــه تکریم تو

همه هست خود کرد تقدیم تو

تعالی الله از گوهری اینچنین

تو را می‌سزد دختری اینچنین

به حق خدا جز تو پیغمبری

کجا داشته کوثری اینچنین؟

تو داماد می‌بایدت چون علی

علی را سزد همسری اینچنین

حسین آنکه فخر همه عالم است

کند فخر بر مادری اینچنین

خـدا را روی عالم‌آراست این

فصلِّ لربِّک که زهراست این

که دیده که محبوبۀ کردگار

بود بر سرش چادر وصله‌دار

که دیده به یک زن که مردان فداش

کند ذات پروردگار افتخار

که دیده زنی را که وقت نماز

نماز از نمازش شود بی قرار

که دیده زبان زنی در سخن

شود بر دفاع علی ذوالفقار

که دیده که خورشید در اوج نور

بپـوشد رخ خویش از چشم کور

به محشر قیامش قیامت کند

کنار پیمبر امامت کند

مرا بیم از آن است ای دوستان

که بر دشمنش هم کرامت کند

نترسید از سختی روز حشر

که در حشر، زهرا زعامت کند

هر آن کو نصیبش نشد فیض او

چه بهتر که خود را ملامت کند

بدانیـد در روز محشـر همه

که زهرا کند مادری بر همه

نگاهش بود شافع امتی

به هر گام خاک رهش جنتی

عجب نیست کز گردش چشم او

شود باب دوزخ در رحمتی

به قرآن قسم بی‌تولای او

نگردد قبول خدا طاعتی

به هر صفحۀ عارضش مصحفی

به هر گوشۀ چادرش آیتی

بود شیعه در حشر با فاطمه

برات بهشت است یا فاطمه

رسد روز محشر ندا فاطمه

بزن دوستان را صدا فاطمه

تو و اختیار جحیم و بهشت

ببخشا به حکم خدا فاطمه

نه ‌تنها خلایق به بازار حشر

سر و کارشان هست با فاطمه

شنیدم که در آتش تب، مدام

امام ششم گفت یا فاطمه

ببینی به محشر چو رو آورند

ز هـر سو توسل به زهرا برند

الا آبرو آبرومند تو

بهشت خدا عکس لبخند تو

سلام خدا باد هر صبح و شام

به ام و اب و شوی و فرزند تو

به آباء و ابناء پاکت قسم

که مادر نیاورده مانند تو

تو عبد خدایی ندارم عجب

خداییت بخشد خداوند تو

اگر دست تو دست داور نبود

دگــر بوســه‌گاه پیمبر نبود

تو وجه‌اللهی در نگاه علی

کنار علی تکیه‌گاه علی

بنازم ولایت‌مداریت را

که جان دادی آخر به راه علی

همه شهر بودند دشمن ولی

تو بودی تمام سپاه علی

همه ناله بودی و نگذاشتی

که برخیز

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

شعر روز مادر

«شعر روز مادر»

مادرم ای بهتر از فصل بهار

مادرم روشن تر از هر چشمه سار

مادرم ای عطر ناب زندگی

مادرم ای شعله ی بخشندگی

مادرم ای حوری هفت آسمان

مادرم ای نام خوب و جاودان

مادرم ای حس خوب عاشقی

مادرم خوشتر ز عطر رازقی

مادرم ای مایه ی آرامشم

مادرم ای واژه ی آسایشم

مادرم ای جاودان در قلب من

مادرم ای صاحب این جسم و تن

مادرم می خواهمت تا فصل دور

مادرم پاینده باشی پر غرور

مادرم روزت مبارک ناز من

مادرم تنها تویی آواز من

-------------

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

«شعر مادر »

زنم از دیده بر دل روی مادر
منم مست کمان ابــروی مادر
گل از خجلت نقابی بر رخش زد
چو آمد عطر مشکین بــوی مادر
ز رنج بی حد و این خرمن غم
سپیدی خیمه زد بر موی مادر
به پروازم به دشت آرزوها
روم از بیکران ها سوی مادر
بسی آواره گشتم سوی هر کوی
ندیدم خوش تر از این خوی مادر
هزاران روی و لعل لب چه خواهم
چو دارم روی این دل جوی مادر
ز هر خار مغیلش گر رسد زخم
به تیماری روم بر کوی مادر
اسیری گشته ای ای طفل امید
اسیری در خم گیسوی مادر

---------

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

«پناه من کیست ...؟»

من زاده شدم به عشق مادر

پرورده شدم به عشق مادر

در دامن او شدم چنین نور

پیوسته شدم به عشق مادر

بوی تن او بهار هر فصل

بشکفته شدم به عشق مادر

تعلیم نمودیم بیاموز

وارسته شدم به عشق مادر

از رنج زمان عبور دادی

نی خسته شدم به عشق مادر

آموخت مرا صبور باشم

دل بسته شدم به عشق مادر

هر ملک به زیر پای مادر

گل دسته شدم به عشق مادر

چون داد مرا ز شیره جان

لب بسته شدم به عشق مادر

در ساحل قلب بی کرانش

وابسته شدم به عشق مادر

او رفت و سکوت من فرو ریخت

------

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

«شعر روز مادر»

دلم خوش نیست،مدتهاست مادر گل دلبند تو تنهاست مادر

چرا در پای او آبی روان نیست چرا اطراف او صحراست مادر

****شعر روز مادر****

قناری های محبوبش کجایند، قفس؛این قصه ی دنیاست مادر!
نسیمی از بهشت زیرپایت برایش مثل یک رویاست مادر

****شعر روز مادر****

چرا رویای ما رویاست مادر چرا فردای ما فرداست مادر
نگو:"این سرنوشت ماست مادر نگو این سرنوشت ماست مادر

****شعر روز مادر****

دلم خوش نیست ، مدتهاست مادر

گل دلبند تو تنهاست ما

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

«شعر روز مادر»

مـادر تــو بـهشــت جـاودانــی مـادر خــورشـیـد بـلـنـد آســمـانی مـادر

در چشم تـو نـور زندگانـی جـاریـست سر چشمه ی مهر بیکرانی مـادر

****شعر روز مادر****

ای کـاش کـه تـا ابــد نــمـیــرد مادر یـا هـستـی جـاودان بـگیـرد مادر

مهر است سراسر وجودش تــا هـست ای کاش که پـایـان نـپـذیـرد مادر

****شعر روز مادر****

هر بار که خنده بـر لبش مــی رویــد یا نبض گل سرخ ، سخن می گوید

چشمان پر از ستـاره ی مــــادر مــن در گــردش آشـنـا مرا می جـویـد

****شعر روز مادر****

چون مهر، بـزرگ و بی نـشانی مادر آرام دل و عـــــزیــز جـانـی مــادر

ای کاش همیشه جـاودان مـی بــودی آن قـدر که خـوب و مـهربانـی مـادر

****شعر روز مادر****

در کوچه جان همیشه مادر بـــاقیست دریـای مـحبـتـش چو کوثر باقیست

در گـــویــش عـاشـقانـه ، نـام مــــادر شعریست کــه تا ابد به دفتر باقیست

شعر روز مادر

«شعر روز مادر»

مادر است چشم و چـــــراغ زندگی مادر است سرچشــــــمه آزادگی

مادر است تصویر عشق و عاشقان مادر است نقـــــــــش بلند جاودان

****شعر روز مادر****

مادر است مقصــود هست و بود ما مادر است بالاترین موجــــــــودِ ما

مادر است آمـــــــــــــوزگار معرفت مادر است یک عالمـــی از موهبت

****شعر روز مادر****

مادر است در مهــــــربانی بی مثل مادر است مهــر و وفایش یک بغل

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

اي بهشت قرب احمد (ص) فاطمه(س)

ليله قدر محمد (ص) فاطمه(س)

اي سه شب بي قوت واز قوت تو سير

هم يتيم و هم فقير و هم اسير

وحي بي ايثار تو كامل نشد

هل اتي بي نان تو نازل نشد

مدح تو كي با سخن كامل شود

وحي بايد بر قلم نازل شود

اي كه در تصوير انسان زيستي

كيستي تو كيستي تو كيستي

از شب ميلاد تاآخر نفس

مصطفي (ص)يك دست را بوسيد و بس

آن هم اي دست خدا دست تو بود

اي برآن لبها و دست تو درود

عقل كل از كل هستي شد جدا

تا چهل شب كرد خلوت با خدا

اين چهل شب در سرش شور تو بود

بهر استقبال از نور تو بود

اي كه از سر تا به پا پيغمبري

بلكه هم پيغمبري هم حيدري

تو رسول الله (ص) شويت بوالحسن (ع)

هر سه يك جانيد با هم در سه تن

بس تويي اي عرش حق را قائمه

هم محمد (ص) هم علي (ع) هم فاطمه (س)

بايد اينجا لب فرو بست از بيان

روز محشر قدر تو گردد عيان

صحنه محشر همه پابست توست

اختيار نار و جنت دست توست

مهر تو روز قيامت هست ماست

ريشه هاي چادرت در دست ماست

روز محشر كار ما با فاطمه (س) است

نقش پيشاني ما يا فاطمه (س) است

از كرامت بر جبين ما همه

ثبت كن هذا محب الفاطمه (س)

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

دريا غريق مرحمت بي كران تو

هفت آسمان تجلي رنگين كمان تو

خورشيد ناز مي كشد از ذرهاي خاك

آنجا كه صبح مي گذرد كاروان تو

صدها فرشته بال نهادند بر زمين

تا دامن خديجه شود ميزبان تو

بهتر شد آن زنان قريشي نيامدند

حوا و مريم اند پرستار جان تو

بر قلبهاي خسته ما هم نزول كن

اي جبرئيل تا به سحر هم زبان تو

يك شاخه ياس در دل مجروح كاشتيم

تنها به احترام مزار نهان تو

در بارش است رحمت بي حد ابر تو

پنهان شده است مثل شب قدر قبر تو

تسبيح تو كه تربت حمزه به قاب داشت

در سينه اش شميم دعاهاي ناب داشت

از كور نيز وقت سخن رو گرفته اي

هر چند چهره تو ز نور احتجاب داشت

در شكر روز ه ا ي كه در سه افطار با تو بود

دستت براي خواهش سائل جواب داشت

جسمت نخواست رخت عروسي به تن كند

از بسكه از بساط جهان اجتناب داشت

با عطر يازده سحر اين باغ آشنا ست

هر چند عمر مادر گلها شتاب داشت

بيتي به شعر صائب تبريزي آمده است

آن شاعري كه طبع روان همچو آب داشت

((چون صبح زندگاني روشندلان دمي است

آن هم دمي كه با عث احياي عالمي است ))

اي جلوه شكوه و جلال پيمبري

تو حجت هميشه به آل پيمبري

قد راست كرده بود و تنومند مانده بود

از آب چشمه ي تو نهال پيمبري

آنجا كه بحث كيفيت عرش مي شود

جز سينه ی تو نيست مثال پيمبري

مرهم به زخم هاي احد بيشتر بنه

تو با خبر هميشه ز حال پيمبري

كمتر به سينه جاي بده بوسه ي نبي

جاري شده است اشك زلال پيمبري

اين لحظه هاي اخر از احمد جدا مباش

اسوده نيست بي تو خيال پيمبري

قدري صبور باش بهشت دل نبي

تو زود مي رسي به وصال پيمبري

چون تو تمام آينه خلق احمدي

هر روز روز تو ست به سال پيمبري

ايام شادماني و روز ولادت است

هنگام شاد بودن و وقت عبادت است

در مصحف خداي تعالي نوشته بود

اين نور با طهور ولايت سر شته بود

پيش از شروع خلقت اين خاك و آسمان

اين دانه را به مزرعه عرش كشته بود

از بسكه بود دست توسل به سمت تو

هر گوشه اي ز چادر تو رشته رشته بود

چندي به التماس زمين كرده اي نزول

اين آخرين مسافرت يك فرشته بود

عالم هنوز طعم محبت به جان نداشت

حب تو در صحيفه مومن نوشته بود

ما را ببخش مدح تو كوثر نداشتيم

ما غير چند واژه ابتر نداشتيم

هر دختري كه ام امامت نمي شود

يا مادر پيمبر رحمت نمي شود

در مجمع خلايق حق فاطمه يكي است

اين وحدت است شامل كثرت نمي شود

آنجا كه پاي كفو علي هست در ميان

هر دختري كه لايق وصلت نمي شود

از اينكه آب مهريه ات بود روشن است

هر خانه اي كه خانه رحمت نمي شود

فردا بيا كه باز قيامت بپا كني

اي بانويي كه بي تو قيامت نمي شود

با اشتياق سمت صراط آوريد رو

زهرا بدون برگ شفاعت نمي شود

اين سينه باز حال و هواي مدينه خواست

يا رب دعاي كيست اجابت نمي شود

آخر مدينه راز پس پرده داشته است

آخر مدينه يار سفر كرده داشته است

لطف مدام حضرت ياسين به دست توست

آري دعا به دست تو آمين به دست توست

آنجا كه سينه در تب اندوه سوخته است

آرامش دوباره وتسكين به دست توست

پير خمين جلوه ي فرزندي ي تو داشت

يعني كه عزت و شرف دين به دست توست

آنجا كه ابر فتنه گري سايه گسترد

نابودي تمام شياطين به دست توست

اسلام با دعاي تو پيروز مي شود

آري كليد فتح فلسطين به دست توست

اين انقلاب جلوه اي از كوثر تو بود

بر روح تو سلام خدا و دو صد درود

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

سلام ای ذره‏ ای پیش تو خورشید
سلام ای کوثر و یاسین و توحید
سلام ای مظهر تطهیر و پاکی
سلام ای گوهر دنیای خاکی

سلام ای زهره رخشنده زهرا
سلام ای شمع افروزنده زهرا
سلام ای آیه قرآن ثنایت
تمام آفرینش خاک پایت
سلام ای جلوه معبود صادق
ز تو شد وحدت مخلوق و خالق
تویی تفسیر قدر و اللیل و الشمس
مقامت را کند ادارک کی کس
بنای خلقت و کون وجودی
نداندکس که هستی و که بودی
تو یکتا گوهر تابنده باشی
که بر عرش خدا زینبده باشی
تو نور مطلق کون و مکانی
پس از یزدان خداوند جهانی
مگویم شرک تو مخلوق ربی
که او رب و تو هم معشوق ربی
تو اسم اعظم مستور اویی
شعاع پرتویی از نور اویی
حقیقت منجلی شد از تو زهرا
شریعت بر نبی شد از تو زهرا
کسی قدر تو را نشناخت زهرا
اگر بشناخت جانش باخت زهرا
در این عالم نهان شد قدرو جاهت
که باشد روز محشر جلوه گاهت
عیان کرده در آن وادی به هر کس
که باشی مالک محشر تو و بس
در آن جا حکمران تنها تویی تو
شفیعی گر بود آنجا تویی تو
چو آبی اندر آن دریای سوزان
ندا آید ز سوی حی منان
کنون محبوبه ما با سفیری
نما از هر که خواهی دستگیری
پیامش چون خدا بر تو رساند
ز عشاقت کسی آنجا نماند
همه آیند بر گرد تو مجنون
کشند این نعره نحن الفاطمیون
بگوئید عاشقی آغاز گشته
که باب لطف زهرا باز گشته
همه مستند ز این جلوه نمایی
که زهرا می‏ کنی کار خدایی
مرا بخشا نمی دانم چه گفتم
ولی ناگه در این مستی شنفتم
که یا او فاطمه یا فاطمه او
خدا زهرا بود زهرا خدا هو
شدم مدهوش و ساغر را شکستم
خوشم دیگر که من زهرا پرستم
چه می‏ گویی تو آوازه نما بس
مگو اسرار عشقت را به هر کس

منبع:هیئت مکتب الباقر

فاطمیون فاطمه اینگونه بود

رهبر خودرا حمایت می نمود

فاطمیون فاطمه خوئی نکوست

فاطمه خو بهر زهرا آبروست

پیرو زهرا که زهرا باور است

مثل زهرا تحت امر رهبر است

هست زهرا یاور ویار علی

در همه حالات غمخوار علی

هرکه زهرا وار و زهرا گونه زیست

می توان گفتن که او یار علی است

با علی بودن ملاک حق بود

بی علی هر کس بود ناحق بود

حرف حق را از علی باید شنید

جام می از دست او باید چشید

در عمل باید علی را یار بود

ریسمان از بازوی حیدر گشود

فاطمیون مرتضی را یاورند

مثل زهرا با علی همسنگرند

چون علی با حق بود حق با علی است

نورحق از روی زهرا منجلی است

منبع:انجمن مداحان بابل
با توأم ای شیعه رفعت را ببین

شأن وجاه وعزّ وشوکت را ببین

فاطمه حق را عبادت می کند

از اولی الامرش اطاعت می کند

فاطمه نه سال یار حیدر است

یار نه .خدمتگزار حیدر است

طول این نه سال عمر زندگی

داشتی حیدر ازاو شرمندگی

از علی یک خواهش بی جا نکرد

خواهش بی جائی از مولا نکرد

در مصائب بود یار ویاورش

بود یار ویاور وهمسنگرش

بعد پیغمبر که تنها شد علی

بیشتر شد فاطمه یار علی

نه از آن بابت که اورا همسر است

بل از آن جانب که بر او رهبر است

چون علی بر فاطمه باشد امام

بهر حفظ جان او کردی قیام

ماجرای پشت درب خانه اش

قتل محسن کودک دُرانه اش

ماجرای سیلی ومسمارِ در

ماجرای قنفذ بیداد گر

ماجرای رُقعۀ باغ فدک

ماجرای کوچه وضرب کتک

ماجرا ها را مپرس از من چه بود

کن سئوال از رنگ رخسار کبود

خود بپرس از فاطمه یا فاطمه

ای که بر عرش خدائی قائمه

تو چرا قدّ کمانی داشتی

قامت خم در جوانی داشتی

تار وپود فاطمه گوید جواب

شد به من ظلم وستمها بی حساب

من برای رهبرم گشتم فدا

جان فدا کردم برای مقتدا

من حمایت از ولایت کرده ام

از امام خود حمایت کرده ام

آری آری بهر حفظ رهبرم

من شهیدِ بین دیوار ودرم

منبع:انجمن مداحان بابل
باز درهاي عنايت همه باز است امشب

شب قدر است و شب راز و نياز است امشب

هر چه نور است در آفاق حجاز است امشب

افق مكه تماشا گه راز است امشب

ساقي كوثر و پيمانه و مستي آنجاست

راز نشناخته ي عالم هستي آنجاست

منبع:انجمن مداحان بابل
نشسته ام بنویسم که بال یعنی تو

عروج کردن سمت کمال یعنی تو

نشسته ام بنویسم تصورت ، هیهات

فراتر از جریان خیال ، یعنی تو

محبت تو همان آینه است و مهرت آب

تو آب و آینه ای پس زلال یعنی تو

زبرگهای تو بوی رسول می آید

گل محمدی بی مثال یعنی تو

مسیر رد شدنت را کسی نگاه نکرد

جمال زیر نقاب جلال یعنی تو

تو نور و نور علی نور و خالق النوری

تو از تصور خاکی نشین ما دوری

تو آن دعای رسولی که مستجاب شدی

برای خانه خورشید آفتاب شدی

یگانه دختر احمد شدن مراد نبود

برای ام ابیهایی انتخاب شدی

تو مرتضی نشده اینهمه صدا کردی

تو مصطفی نشده صاحب کتاب شدی

علی به پای تو شد زره زره آب و سپس

تو هم به پای علی زره زره آب شدی

تو عادلانه ترین فیضی و دو تا نه سال

نصیب روح نبی و ابو تراب شدی

تو آفتاب رسولی و آسمان علی

تو روح سینه پیغمبری و جان علی

شب سیاه بگیرد تمام دنیا را

اگر زخلق بگیرند نام زهرا را

هزار سال به جز آستانه کرمت

نبرده ایم در خانه ایی تمنا را

زروی عاطفه خوابت نمی برد شبها

اگر روا نکنی حاجت گداها را

قرار نیست به نان مدینه لب بزنی

زسفره ات نگرفتند رزق بالا را

برای آنکه مقام تو را نشان بدهند

نموده اند فراهم بساط فردا را

دل رسول خدا را اسیر درد مکن

مگیر از سخن خویش لفظ((بابا)) را

بگو (( پدر )) که نبی را حیات می بخشی

ز درد و غصه دلش را نجات می بخشی

زمین بدون نگاهت ، تب بهار نداشت

شبیه کوه بلندی که آبشار نداشت

بعید نیست ببخشی همه قیامت را

نمی شود ز تو اینگونه انتظار نداشت

دعای پشت سر تو مراد مولا بود

و گرنه هیچ نیازی به ذولفقار نداشت

بهشت ، منزل توست این همه طلب دارد

و گرنه هیچ کسی با بهشت کار نداشت

دوازده نخ وصله به چادرت دیدند

به ساده زیستی ات عمر روزگار نداشت

همه جهیزهات بود چند ظرف گلی

تجملات برای تو اعتبار نداشت

شب عروسی خود یاد قبر افتادی

شکوه رخت نوات را به سائلی دادی

بهشت هستی و عطر معطری داری

همیشه آب و هوای معطری داری

به نیمی از نفست انبیا بزرگ شدند

تو از قدیم دم ذره پروری داری

صحیفه ی تو تماماتنزل وحی است

از این لحاظ تو قران دیگری داری

یتیم مکه بدهکار مهربانی توست

تو گردن پدرت حق مادری داری

یگانه علت غایی خلقتی ، زین رو

تو با تمامی خلقت برابری داری

ظهور ظاهرت انسان و باطنت حور است

ولایتی که تو داری ولایت کبراست

نبینم از نفست آه آه می ریزی

شبیه برگ گلی گاه گاه می ریزی

تو دست و سینه و پهلو می آوری داری . . .

به پای شیر خدایت سپاه می ریزی

میان اینهمه درگیری ای شکسته غرور

به دست بسته ی مولا نگاه می ریزی

چقدر فکر حسینی ، به فکر گودالی

چقدر اشک براین بی پناه می ریزی

صدای کشته ی گودال را بلند مکن

به گیسویی که کف قتلگاه می ریزی

منبع:انجمن مداحان بابل

فاطمه گویاترین فریاد عشق             روح سبز عاطفه، همزاد عشق

ای دلت پر نور تر از آفتاب                 ای كلامت عشق را تفسیر ناب

موج زن در هر كلامت شط نور           خطبه هایت شرح ناب خط نور

حرفهایت مرهم زخم علی               خطبه ات برّان چو شمشیر ولی

مظهر یكتا پرستی جز تو كیست        راز نامكشوف هستی جز تو كیست

رخ نهان می كرد از شرم تو ماه         پیش تو خورشید گم می كرد راه

مریم از تو معرفت آموخته                 چشم بر دست تو هاجر دوخته

دست اعجاز تو موسی آفرین            بر تو گوید صد چو موسی آفرین

آب كوثر اشكهای چشم توست         آتش دوزخ نشان خشم توست

ای شب تردید را صبح یقین              آفتاب آسمانی در زمین

در تنور عشق چون بگداختی            با علی با قرص نانی ساختی

با علی آن سوی باور رفته ای           تا خدا با بال حیدر رفته ای

در فصول بی بهار عاطفه                 آمدی با كوله بار عاطفه

آمدی در وادی لبریز ظلم                 ای بهار عدل در پائیز ظلم

آمد و با خامه ای از جنس درد          عشق را بر لوح دل ترسیم كرد

ای فروغ دیدگان بو تراب                  نور نابی نور نابی نور ناب

در سر سودایی من شور توست       حیرت آیینه از منشور توست
شاعر : نعمت الله شمسی پور
ای هنر منجلى كردگار                   اى سبب چرخش لیل و نهار

اى حرمت دست نیازیدنى               شأن و مقامات تو نادیدنى

فتح فتوح همه خلقت تویى              احسن خلق آیه عصمت تویى

در همه ‌ی مُلك و مَلَك مُبدعى         بر همه اسرار تو مستودعى

اى تو به اخیار وجیهةاللَّه                بر همه ابرار ولیةاللَّه

كوثریت نخله والاستى                   كثرت آن شاخه طوباستى

در همه جا نسل سیادت زتوست      وز همه رو بال سعادت ز توست

كار خدا منقبت حضرتت                  معرفت از ناحیت حضرتت

سقف زمان آینه بندانِ توست           ابر كرم فاطمه بارانِ توست

رایحه سیب بهشتى توراست          مقصدم از پاك سرشتى توراست

آب و گل ما ز تو پرداختند                خانه دل با گل تو ساختند

پنجره خانه دل رو به توست             مرغ دل خسته پرستوى توست

عالم و آدم همه شیدائیت               شمس و قمر پرتو زهرائیت

زهره زهرا دو جهان نام توست          كن فیكون بسته به اقدام توست

فاش كنم گرفته بى تملق               بر تو اراده خدا تعلق

فاش كنم قصه لولاك را                  خلق سماواتى افلاك را

این من و این دینم واین حرف ‏نغز       فاطمه، احمد و على اسم رمز

اسم تو موجود مطیع خداست          آن محك رمز بدیع خداست

نام تو در بوته هر امتحان                 گشت قبول از هنر كن فكان

آن چه صفات است به ‏اسماء حق     در همه موصوف تویى اى سَبَق

كى ثمر فعلیه خاتمى؟                  خاصیت اسمیه اعظمى

آنچه ‏كه ‏مدح ‏است ‏به ‏ام ‏الكتاب       وصف ‏تو زهراست ‏به‏ هر فصل ‏و باب

هركه ره و رسم ولایت رود              تازه به سرمنزل عصمت رسد

اى به مسیرتو خدا آشكار               رمز على دوستیم فاش دار

با تو مسیر ازلى ممكن است           مشى تو با ذكر على ممكن است

با همه اخلاص و صفا خوانمت          فاطمه جان عین خدا دانمت

بى تو پذیرش نشوند انبیاء              بى تو به جایى نرسند اولیاء

معجزه و مصحف و لوح و قلم            از ید و بیضاء تو گردد علم

یاد كنم از یكى از معجزات               معجزه‏اى كز پى آن شد نجات

فاش چو شد در صده چارده            روح خدا همچو مه چارده

روز تو با روز خمینى رسید               نهضت زیباى حسینى دمید

باز نمودى به على یاورى                باز تو كردى به نبى مادرى

فاطمه جان آمنه ‏اى كرده ‏اى           هدیه به ما خامنه ‏اى كرده‏ اى

ام ابیها اگرت نام شد                    خلقت تو ضامن اسلام شد

شاعر : ژولیده

منبع:سایت مداحان قم
ای ز تو پیغامبران را شرف

لؤلؤ و مرجان خدا را صدف

راضیه و مرضیه و عالمه

سیدة النساء یا فاطمه

آینة سیرت ختم رسل

دانش کل عصمت کل عقل کل

دختر دین مادر دین کیست تو

نور سماوات و زمین کیست تو

مام دو عیسای مسیح آفرین

بر دو مسیحت ز مسیح آفرین

وصف تو و مدح تو خیرالکلام

مادر سادات علیک السلام

مادر روحانی روح الامین

ذریه ات ستارگان زمین

روح علی جان محمد تویی

سورة فرقان محمد تویی

دست خدا دست به دامان توست

مادری ختم رسل شان تو است

بوسه گه ختم رسل دست تو

نفس محمد شده پابست تو

آیة تطهیر گل دامنت

هست خدا پیشتر از بودنت

عمر تو ای مادر ما کم نبود

نور تو بود و همه عالم نبود

دخت نبی مادر آدم سلام

سیدة النساء عالم سلام

در یم غم ها به علی نوح کیست

بین دو پهلوی نبی روح کیست

روح عبادات سلام علیک

مادر سادات سلام علیک

مصحف مهر تو کتاب همه

درس حجاب تو حجاب همه

جنت موعود پیمبر تویی

آرزوی احمد و حیدر تویی

حسن تو نقش قلم ابتداست

سینة پاک تو بهشت خداست

پیک خدا فخر کند بر همه

این که منم هم سخن فاطمه

جان نبی در بدنی فاطمه

محور هر پنج تنی فاطمه

کعبه دهد تکیه به دیوار تو

چشم علی تشنه به دیدار تو

صورت تو سیرت پیغمبر است

صحبت تو حرف دل حیدر است

مصحف ناخواندة حق صدر تو است

لیله قدری که نهان قدر تو است

ای همه دم ذکر خدا بر لبت

روح علی محو نماز شبت

کعبة دل هاست سرایت هنوز

پشت سر ماست دعایت هنوز

کشور ایران حرم پاک تو است

هر وجبش قبضه ای از خاک تو است

ای کرمت شامل حال همه

مادر سادات بنی فاطمه

نعمت هستی نمک فاطمه است

ملک الهی فدک فاطمه است

ای که به خاک تو فدک گم شده

بین سپاه تو ملک گم شده

یاس کبود از اثر خارها

حیف که کشتند تو را بارها

وصف تو اینگونه به ما رسیده

ایتها الصدیقة الشهیده

اجر رسالت شرر نار شد

یار تو تنها در و دیوار شد

دیو کجا غرفة حورا کجا

شعله کجا صورت زهرا کجا

سرو علی گرچه قدت خم شده

پشت ولایت ز تو محکم شده

مادر یازده ولی کیست تو

فدایی راه علی کیست تو

آتش بیت تو دل عالم است

شعله ای از آن نفس میثم است

شاعر : حاج غلامرضا سازگار

ای بی نشانه‏ ای که خدا را نشانه‏ ای
هر سو نشان توست، ولی بی نشانه ‏ای
ای روح پر فتوح کمال و بلوغ و رشد
چون خون عشق در رگ هستی روانه‏ ای

با یاد روی خوب تو می‏ خندد آفتاب
بر خاک خسته رویش گل را بهانه ‏ای
ای ناتمام قصه شیرین زندگی
تفسیر سرخ زندگی جاودانه‏ ای
تصویر شاعرانه در خود گریستن
راز بلند سوختن عارفانه‏ ای
هیهات، خاک پای تو و بوسه ‏های ما؟!
تو آفتاب عشق بلند، آستانه‏ ای
در باور زمانه نگنجد خیال تو
آری حقیقتی بحقیقت فسانه‏ ای
زهرای پاک ای غم زیبای دلنشین
تو خواندنی‏ ترین غزل عاشقانه ‏ای
فاطمه راکعی

مسافرت فرشته

دريا غريق مرحمت بي كران تو

هفت آسمان تجلي رنگين كمان تو

خورشيد ناز مي كشد از ذرهاي خاك

آنجا كه صبح مي گذرد كاروان تو

صدها فرشته بال نهادند بر زمين

تا دامن خديجه شود ميزبان تو

بهتر شد آن زنان قريشي نيامدند

حوا و مريم اند پرستار جان تو

بر قلبهاي خسته ما هم نزول كن

اي جبرئيل تا به سحر هم زبان تو

يك شاخه ياس در دل مجروح كاشتيم

تنها به احترام مزار نهان تو

در بارش است رحمت بي حد ابر تو

پنهان شده است مثل شب قدر قبر تو

تسبيح تو كه تربت حمزه به قاب داشت

در سينه اش شميم دعاهاي ناب داشت

از كور نيز وقت سخن رو گرفته اي

هر چند چهره تو ز نور احتجاب داشت

در شكر روز ه ا ي كه در سه افطار با تو بود

دستت براي خواهش سائل جواب داشت

جسمت نخواست رخت عروسي به تن كند

از بسكه از بساط جهان اجتناب داشت

با عطر يازده سحر اين باغ آشنا ست

هر چند عمر مادر گلها شتاب داشت

بيتي به شعر صائب تبريزي آمده است

آن شاعري كه طبع روان همچو آب داشت

((چون صبح زندگاني روشندلان دمي است

آن هم دمي كه با عث احياي عالمي است ))

اي جلوه شكوه و جلال پيمبري

تو حجت هميشه به آل پيمبري

قد راست كرده بود و تنومند مانده بود

از آب چشمه ي تو نهال پيمبري

آنجا كه بحث كيفيت عرش مي شود

جز سينه ی تو نيست مثال پيمبري

مرهم به زخم هاي احد بيشتر بنه

تو با خبر هميشه ز حال پيمبري

كمتر به سينه جاي بده بوسه ي نبي

جاري شده است اشك زلال پيمبري

اين لحظه هاي اخر از احمد جدا مباش

اسوده نيست بي تو خيال پيمبري

قدري صبور باش بهشت دل نبي

تو زود مي رسي به وصال پيمبري

چون تو تمام آينه خلق احمدي

هر روز روز تو ست به سال پيمبري

ايام شادماني و روز ولادت است

هنگام شاد بودن و وقت عبادت است

در مصحف خداي تعالي نوشته بود

اين نور با طهور ولايت سر شته بود

پيش از شروع خلقت اين خاك و آسمان

اين دانه را به مزرعه عرش كشته بود

از بسكه بود دست توسل به سمت تو

هر گوشه اي ز چادر تو رشته رشته بود

چندي به التماس زمين كرده اي نزول

اين آخرين مسافرت يك فرشته بود

عالم هنوز طعم محبت به جان نداشت

حب تو در صحيفه مومن نوشته بود

ما را ببخش مدح تو كوثر نداشتيم

ما غير چند واژه ابتر نداشتيم

هر دختري كه ام امامت نمي شود

يا مادر پيمبر رحمت نمي شود

در مجمع خلايق حق فاطمه يكي است

اين وحدت است شامل كثرت نمي شود

آنجا كه پاي كفو علي هست در ميان

هر دختري كه لايق وصلت نمي شود

از اينكه آب مهريه ات بود روشن است

هر خانه اي كه خانه رحمت نمي شود

فردا بيا كه باز قيامت بپا كني

اي بانويي كه بي تو قيامت نمي شود

با اشتياق سمت صراط آوريد رو

زهرا بدون برگ شفاعت نمي شود

اين سينه باز حال و هواي مدينه خواست

يا رب دعاي كيست اجابت نمي شود

آخر مدينه راز پس پرده داشته است

آخر مدينه يار سفر كرده داشته است

لطف مدام حضرت ياسين به دست توست

آري دعا به دست تو آمين به دست توست

آنجا كه سينه در تب اندوه سوخته است

آرامش دوباره وتسكين به دست توست

پير خمين جلوه ي فرزندي ي تو داشت

يعني كه عزت و شرف دين به دست توست

آنجا كه ابر فتنه گري سايه گسترد

نابودي تمام شياطين به دست توست

اسلام با دعاي تو پيروز مي شود

آري كليد فتح فلسطين به دست توست

اين انقلاب جلوه اي از كوثر تو بود

بر روح تو سلام خدا و دو صد درود

سروده جواد محمد زماني

شعر ولادت حضرت زهرا(س)

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

اي بهشت قرب احمد (ص) فاطمه(س)

ليله قدر محمد (ص) فاطمه(س)

اي سه شب بي قوت واز قوت تو سير

هم يتيم و هم فقير و هم اسير

وحي بي ايثار تو كامل نشد

هل اتي بي نان تو نازل نشد

مدح تو كي با سخن كامل شود

وحي بايد بر قلم نازل شود

اي كه در تصوير انسان زيستي

كيستي تو كيستي تو كيستي

از شب ميلاد تاآخر نفس

مصطفي (ص)يك دست را بوسيد و بس

آن هم اي دست خدا دست تو بود

اي برآن لبها و دست تو درود

عقل كل از كل هستي شد جدا

تا چهل شب كرد خلوت با خدا

اين چهل شب در سرش شور تو بود

بهر استقبال از نور تو بود

اي كه از سر تا به پا پيغمبري

بلكه هم پيغمبري هم حيدري

تو رسول الله (ص) شويت بوالحسن (ع)

هر سه يك جانيد با هم در سه تن

بس تويي اي عرش حق را قائمه

هم محمد (ص) هم علي (ع) هم فاطمه (س)

بايد اينجا لب فرو بست از بيان

روز محشر قدر تو گردد عيان

صحنه محشر همه پابست توست

اختيار نار و جنت دست توست

مهر تو روز قيامت هست ماست

ريشه هاي چادرت در دست ماست

روز محشر كار ما با فاطمه (س) است

نقش پيشاني ما يا فاطمه (س) است

از كرامت بر جبين ما همه

ثبت كن هذا محب الفاطمه (س)

شعر ولادت حضرت زهرا(س)

اي نخست هميشگي يكتا

آفتاب قديمي ي دنيا

سيب سرخ بهشت پيغمبر

يك سبد ياس بر جمال شما

ابتدايت هميشه نا معلوم

انتهاي تو نيز نا پيدا

راستي گر نباشي اي بانو

چه غريب است حرفهاي خدا

خانه ات پايتخت اين عالم

حجت من حديث سبز كسا

فاطمه اي فرشته خيرات

بر تو و خاندان تو صلوات

چشمهايت ستاره مي بارد

مثل خورشيد روشني دارند

نور ماه و ستاره و خورشيد

چقدر پيش چشم تو تارند

جلوه كردي و از مكان خودت

آمدي وفرشته ها دارند ...

از بلندا ي عرش تا مكه

سر راه تو ياس مي كارند

آمدي و تمام هر چه كه هست

به مقام تو سجده مي آرند

فاطمه اي فرشته خيرات

بر تو و خاندان تو صلوات

اي خداوندي تجسم ما

كعبه بي نشان مردم ما

صبح روز نخست ريخته اند

جاي انگور سيب در خم ما

سوره ي مكي رسول خدا

نذر چشمانتان تبسم ما

بامتان پشت بام جبرا ئيل

خانه ات آسمان هفتم ما

گردش مهربان اين دستاس

آرد داري براي گندم ما

فاطمه اي فرشته خيرات

بر توو خاندان تو صلوات

تو فرادا تو فرد تو تو حيد

تو مساوي سيزده خورشيد

تو همان سيب روشني كه از ل

از درخت خدا پيمبر چيد

تو رسولي ولي به طرز دگر

مرتضايي ولي به شكل جديد

معجر روشن تو هجده سال

به خودش رنگ آفتاب نديد

شب ندارد مدينه ام با تو

السلام عليك يا خورشيد

فاطمه اي فرشته خيرات

بر توو خاندان تو صلوات

سر تو روي بالش پر بود

جلوه ات جلوه اي معطر بود

نان تو از بهشت مي آمد

آب نوشيدنيت كوثر بود

مثل يك گنبد طلايي شهر

پشت بامت پر از كبوتر بود

آمدي و ملائك بالا

عرض تبريكشان به حيدر بود

روز ميلاد تو براي رسول

به خداوند "روز مادر "بود

فاطمه اي فرشته خيرات

بر تو و خاندا ن تو صلوات

اي خداي جمالي ي دنيا

جلوه بي مثالي ي دنيا

نام تو بي وضو نمي آيد

بر زبان اهالي دنيا

اي پري اي فرشته بالا

تو كجا و حوالي دنيا

تو كنار خداي خويش، خوشي

كوري جاي خالي دنيا

ما هميشه پي جواب توايم

اي غروب سئوالي دنيا

فاطمه اي فرشته بركات

بر تو و خاندان تو صلوات

بي تو اين سفره ها كريم نداشت

بي تو اين بادها نسيم نداشت

تو اگر جلوه اي نمي كردي

طور موساي ما كليم نداشت

با وجود وجود تو ديگر

حضرت آمنه يتيم نداشت

بي تو ذكر رئوف " بسم اله "

داشت رخمن ولي رحيم نداشت

حرمت قبله هم ترك مي خورد

خانه ي تو اگر حريم نداشت

فاطمه اي فرشته خيرات

بر تو و خاندان تو صلوات

آينه صفحه كتاب تو

آسمان شيشه گلاب تو بود

اولين عكس در حجاب خدا

دور تا دور عرش قاب تو بود

صبح ها، ظهرها نگاه علي

چشم به راه آفتاب تو بود

روزها نيمه ي جنوب زمين

سنگ زيرين آسياب تو بود

چادر خاكي زمين خورده

مرتضي هم ابوتراب تو بود

فاطمه اي فرشته خيرات

بر تو و خاندان تو صلوات

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

{ غزل بارونه امشب - دلم می خونه امشب

دلا دریاست، خدا با ماست - که امشب شب زهراست(2)

میگه مولا ، که با زهرا، شب دنیا - چقدر قشنگ و زیباست }(2)

مدد زهرا مدد زهرا مدد زهرا - مدد حضرت زهرا (2)

غزل بارونه امشب - دلم می خونه ....

(بگو خورشید نخوابه - باید امشب بتابه)(2)

به مهمونی ، تو می دونی ، چراغونی - مدینه می خواد امشب

خرابه مل، ز جزء و کل ، گل و بلبل- اومد مادر زینب

****

به تشنه کوثر اومد- به شیعه مادر اومد (2)

آهای عالم ، آهای دنیا ، بدون زهرا - ابدی ازلی ه (2)

از اون اول تپش های ، دل زهرا - همیشه یا علی ه (2)

علی مولا علی مولا علی مولا - همیشه یا علی ه(2)

*****

بدون جام و ساغر - شدم سرمست کوثر

اگر رامم ، چو بد نامم ، بده جامم ، ز پیمانه کوثر

بده هی از ، پیاپی از ، بده می از ، سبوی کفو حیدر

*** مدد زهرا مدد زهرا مدد زهرا - مدد حضرت زهرا (2) ***

الا ای بی قراران - رسد بوی بهاران

در این منظر ، غم دلبر ، مرا بهتر ، ز دنیا و ز عقباست

مٍیٍ بکرم ، همه فکرم ، همه ذکرم ، حدیث یاد زهراست

***مدد زهرا مدد زهرا مدد زهرا - مدد حضرت زهرا (2) ***

نويسنده : خادم الرضا | تاريخ : سه شنبه 3 ارديبهشت 1392برچسب:,

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

لطف چشمان توست حیدری ام
با نگاه تو از بدی بری ام
آمدم محض گفتن تبریك
با دل عاشق كبوتری ام
فكر كردم كه زود آمده ام
بعد دیدم گدای آخری ام
از ازل تا همیشه مادر جان
مست از این شراب كوثری ام
در روایاتمان نوشته شده
گفته ای تا بهشت می بری ام
تو اگر مادر زمین هستی
پس منم تا همیشه مادری ام
زیر این سقف چادرت یك عمر
سخت مشغول كار نوكری ام
نوكری تو كار و بار من است
مایه ی فخر و اعتبار من است
در نگاهت نبی خدا را دید
در قنوت تو ربنا را دید
بهر تبریك جبرئیل آمد
دست بر سینه انبیا را دید
پدرت پشت درب خانه تان
باگل و هدیه مرتضی را دید
آسمان و زمین پر از گل شد
تا كه روی گل شما را دید
پا به روی زمین زدی و جهان
مادر شاه كربلا را دید
چادرت را تكاندی و خورشید
زیر پایت ستاره ها را دید
آن قدر در حجاب بودی كه
ماه در چادرت حیا را دید
تا ابد سایه گستری مادر
همهٔ عشق حیدری مادر
تا لبانت به مادرت خندید
بندگان را خدای تو بخشید
چادرت را كه دوخت دست ملك
باقی اش را به روی كعبه كشید
مصطفی جای نقل روی سرت
تكه های ستاره می پاشید
هر كجا مصطفی نظر می كرد
رد پای فرشته را می دید
ناگهان با ملائك آهسته
گفت آرام دخترم خوابید
باز قنداقه را بغل كرد و
گونه ات را به خنده می بوسید
مثل آن لحظه ای كه در معراج
از سر شاخه سیب سرخی چید
بوی یاس تو بر مشام آمد
باز خورشید روی بام آمد
آفتاب قدیم دنیایی
مادر مهربان بابایی
تا همین قدر از تو می گویم
در دو عالم فقط تو زهرایی
تا تو هستی غمی نمی ماند
روز محشر شفیعۀ مایی
ای پناه امام اول ما
ذوالفقار علی اعلایی
با وجودی كه مادری اما
در كرامت چقدر آقایی
بس كه مدیون دست های توام
از كنارت نمی روم جایی
مرتضی تكیه گاه احمد بود
پس تو هم تكیه گاه مولایی
روز محشر كه می شود مادر
چه قدر می شوی تماشایی
تو خودت شافعی ولی آن جا
حامل دست های سقایی
می رسد نغمه ای ز سوی خدا
فاطمه تا بهشت می آیی؟
آن قدر خوب و مهربان هستی
باز هم فكر شیعیان هستی
ماه بی جلوه ی رخت تار است
كار دنیا بدون تو زار است
یوسف مصری از همان اول
سر كویت غلام دربار است
از كرامات دست با كرمت
به شما عالمی بدهكار است
چادرت شهر را مسلمان كرد
از حدیثش جهان خبر دار است
مادر من مواظب خود باش
در مدینه حسود بسیار است
تكیه گاه همیشه ی حیدر
شوهرت بی تو بی علمدار است
روضه ای كه گرفته جانم را
روضه ی سخت درب و دیوار است
دل دنیا گرفت از آهت
ای به قربان صورت ماهت

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

رسيده آنكه مقامش فراتر و برتر
رسيده بال عروج و كمال پيغمبر
وَ آمدي و به خلقت شما بها دادي
براي عالم و آدم شدي تو تاج سر
زبان من شده ألكن به وادي مدحت
چه گويم از تو من اي شأن سوره ي كوثر
به روز حشر نباشد مرا پريشاني
كه چشم من به دودست شماست در محشر
هر آنچه از تو سروديم لايق تو نبود...
تو از هرآنچه كه ما گفته ايم بالاتر
تويي كه چشمه ي فيضي و چشمه ي بركات
وَ هديه ام به تو مادر، شاخه گل صلوات
به غير مهر تو مادر مرا كمالي نيست
براي پرزدنم تا خدا كه بالي نيست
تصور تو و اوج مقام تو!!!هرگز
كه اين سخن به خدا هيچ هم خيالي نيست
هزار چشمه ي كوثر به زير پاي شماست
كه غير كوثر تو، چشمه ي زلالي نيست
تو دختري و براي پدر چو مادر بود...
وَ اينچنين كه براي كسي جلالي نيست
ارادتم به تو از قبل خلقتم بوده ...
ارادتم به تو محدود چندسالي نيست
دمي جدا دلم از ياد فاطمه نشود
جدا زِ رحمت اولاد فاطمه نشود
تو روشنايي دنيا و اهل دنيايي
شفيعه اي و اميد همه به فردايي
به لطف ناب كريمانه ات نظر دارم
تو صاحب همه دست هاي اين گداهايي
تويي تو سيب بهشتي كه آمد از معراج
تو هديه اي به پيمبر ، تو نور اعلايي
تو مثل كوهي و پشت علي درآمده اي
تو پشت گرمي حيدر،اميد مولايي
هزار شكر كه دستم به دامنت وصل است
هزار شكر كه بانو تو مادر مايي
تويي تو قوَّت شمشير ذوالفقار علي
تويي كه در همه جا بوده اي كنار علي
تمام دارو ندارم محبت زهراست
كه چشم حاجت من بر كرامت زهراست
اگر كه حبّ ولايت ميان دل دارم
چرا كه ارثيه اي از ولايت زهراست
تمام فخر من اين اين است ، حيدري هستم
كه حيدري شدنِ من عنايت زهراست
ميان كوچه شكست و ... فداي مولا شد
وَ اينهمه نمي از شور غيرت زهراست
خداكند برسد جمعه يوسف زهرا
كه دل، شكسته و بي تاب تربت زهراست
به دست داري همين كشور حسيني را
عطا نموده اي از سوي خود خميني را
گداي كوي تو چون من،هزار هزاران شد
كه چشم ما همه محتاج فيض احسان شد
خوشا به حال كسي كه شبي به دعوت تو
كنار لطف كريمانه ي تو مهمان شد
همين كه نام تو را من زِ جان و دل بردم
هزار درد نهفته به سينه درمان شد
ميان مجلست آيا به نيت عيدي ؟؟
برات كرببلا قسمت گدايان شد
زِ يازده قمر آسمان تو بانو
عزيز قلب شما، قبله گاه ايران شد
همان كه در دل من هست شوق پابوسش
همان كه دل گره خورده به مرقد طوسش

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |

مادرم ای مادر هفت آسمان
ای تو رنجور دل صاحب زمان
ای عزیز آل طه فاطمه س
ای شعاع نور تو در لامکان
ای گرامی ای صمیمی با دلم
ای صفای جان عاشق پیشگان
ای جهنم دوری از مهر شما
دوری از عشق تو می باشد گران
تو تمام هستی احمد شدی
ای عقیق خاتم پیغمبران
در تمام سالهای عاشقی
عشق تو می کرد این دل را جوان
این دل من شد گدای درگهت
این گدا را از در لطفت مران
تا به صبح از گریه دریا می شدی
درد سینه چون نمی دادت امان
دخترت باشد بلاگردان تو
یک شب دیگر بیا پیشم بمان
پیش چشم مرتضی و دخترت
ای پرستوی علی چیزی بخوان
بعد تو در سالهای عمر خویش
همسرت می کرد از هجرت فغان
دخترت در پیش قبرت داد زد
تو بمیری نه نمی کردم گمان
در زمین کربلا ای خوب من
از جفا شد قامت دختت کمان

عشقه عشقه عشقه
تو آسمون هوای
عشقه عشقه عشقه
تو سینه رد پای
عشقه عشقه عشقه
بهار عاشق های عشق
بارون بارون بارون
دوباره باز صدای
بارون بارون بارون
صدای خنده های
بارون بارون بارون
میاد از اوج آسمون
نوره نوره شب طراوته
نوره نوره فلک گذر گه عبور
نوره نوره تا بی کرانه های نور
ماه ماه ستاره ای که توی راهه
ماه شهاب این شب سیاهه
ماه که تاریکی بشه تباه
دل من که روشنه
تو گرمیه سرودنه
سرود سرخ بودنه
تو حالتی شبیه پر گشودنه
پی نشونه هر دری رو میزنه
برای محضر مسافر سحر
تو حسرت رسیدنه
عشقه عشقه تو آسمون هوای
عشقه عشقه تو سینه رد پای
عشقه عشقه بهار عاشق های عشق
بارون بارون دوباره باز صدای
بارون بارون صدای خنده های
بارون بارون میاد از اوج آسمون
رازه رازه تو قلب هر کی دل می بازه
رازه تبی که بین این نمازه
رازه تو شوق این شب دراز
آبه آبه طلوع جلوه های نابه
آبه تو پرده ای که از حجابه
آبه می باره گل مثل شهاب
شراب عشق باهر عشق
تو دست بی قرار عشق
تو چشم های خمار عشق
تو سینه های خسته ریشه داره عشق
کنار لحظه های انتظار عشق
قدم می ذاره روی عاشقونه ها
میون سبزه زار عشق
عشقه عشقه تو آسمون هوای
عشقه عشقه تو سینه رد پای
عشقه عشقه بهار عاشق های عشق
بارون بارون دوباره باز صدای
بارون بارون صدای خنده های
بارون بارون میاد از اوج آسمون
یاسه یاسه گلی که معنیه بهاره
یاسه شب ها از آسمون میباره
یاسه تموم میشه این انتظار
مادر مادر خرایم از شراب کوثر
مادر یه روز برات می میرم آخر
مادر فدا میشم با چشم تر
عشقه عشقه تو آسمون هوای
عشقه عشقه تو سینه رد پای
عشقه عشقه بهار عاشق های عشق
بارون بارون دوباره باز صدای
بارون بارون صدای خنده های
بارون بارون میاد از اوج آسمون

|

نوع مطلب : <-CategoryName-> |