مناجات با خدا

آری ای دوست مرا داغ عتابم کافی است

به دلم قهر و غضب وقت خطابم کافی است

 دیگر از عدل عذابم مکن ای معدن فضل

شعله خجلت ذنبم به عذابم کافی است

 مستحق غضب و قهر و عذابم اما

بی محلی تو یارب به جوابم کافی است

 آه، رسوا مکنم نزد رئوس الاشهاد

زآنکه شرمندگی روز حسابم کافی است

 باورم نیست ز اصحاب شمالم خوانند

پیش اصحاب یمین چشم پر آبم کافی است

 خواهی ار از من نالان گذری در صف حشر

پیش چشمان علی ترک عقابم کافی است

 شعله نار بر این چهره میفروز که خود

از گنه مانده بر این چهره نقابم کافی است

مناجات با خدا

به لطف خود  خدا یا  نائلم کن

         و گر  نا قابلـم  من ،  قابلم کن

گناه  و جرم  بی  اندازه  دارم 

          به بخشش آنچه شایدشاملم کن

همه سر تا  به  پا  غرق نیازم 

         به  استغنا    الــــها   قائـلم کن

نجات ازجهل وازگمراهی ام ده 

         فزون  از فضل حتّی حاصلم کن

شکسته زورقی  مانم  به دریا 

         روان سالم به سوی ساحلم کن

بدون تکیه جسمی نیست برجا؟ 

       بلندا  دست قــدرت ، حایلم کن

جهان ماپراست ازخوب و از بد

        خدا وندا   به  خوبی  مایلم کن

همیشه حق و باطل روشنم نیست 

       محقِّق  بین  حق  و  باطلم کن

رها از وصل و هجر این و آنم 

         به خوبان دو عالم  واصـلم کن

به  عقل خود همه  دارند  دعوی

       الـها ، گفت ( بیکی) عاقلم  کن

 شاعر : اکبر علی بیکی

مناجات با خدا

خواب دیدم که شبی نوبت مرگ من شد
لحظه‌ی پر تب و تابِ من و جان کندن شد
لرزه بر جان من افتاد و چنان ترسیدم
که تمامِ گنه کرده به یک دم دیدم
چشمِ بی نورِ من از مرگ به هم می‌افتاد
ضربه‌ی قلب من هر لحظه به کم می‌افتاد
لب من او که به کلِ بدنم می‌ارزید
همره سینه و دندان و زبان می‌لرزید
هر دو گوشم که همه عمر خطا کارش بود
فصل تلخ نشنیدن غم و غمخوارش بود
آن دو پایی که به هر بزم گنه پا بنهاد
از سرانگشت، برون جان شد و خود را بنهاد
بند بند بدنم روح ز کف می‌دادند
همچو تیری که رها سوی هدف می‌دادند
نوبت آمد که ز دستم بربایند احساس
زیر لب خواندم حدیثی «مددی یا عباس»
* * *
من که یک عمر به یاد ید تو سینه زدم
لحظه‌ی مرگ شده کن کمک گر چه بدم
ناگهان هودجی از نور کنارم آمد
گوییا لحظه‌ی پاییز بهارم آمد
چه دل آرای رخی به چه جمالی دارد
گوشه‌ی لعلِ لبش وای چه خالی دارد
باز شد قفل زبانم چو سلامش دادم
یک سؤال از نسب و کنیه و نامش دادم
راجعون خواند مرا قوت جانی بخشید
نام خود گفت مرا روح و روانی بخشید<
* * *>
مهدی فاطمه‌ام یوسف کنعان علی
لحظه‌ای آمده‌ام یاری یاران علی
مهراس عاشق من یاری تو کار من ست
عمویم گفت برو چون که عزادار من ست
با تو ای عاشق من نغمه و حالی دارم
از همه زندگیت چند سؤالی دارم
مگر ای شیعه نبودم همه جا دلدارت
که به خلوتکده شد جرم و گناهان کارت
تو که من را به دعاهای فرج می‌خواندی
با همان غیبت و تهمت دل من سوزاندی
گوش تو منتظر بانک انا المهدی بود
یا صداهای خطا گستر و کم عهدی بود
اگر آن چشم تو دیدار مرا حسرت داشت
پس چرا وقت نگه سوی گنه شدّت داشت
هر دو چشم تو همان لحظه که نامحرم دید
اشک چشمان مرا از مژه‌ی ماتم چید
من غریبم تو چرا غربت من افزودی
بی وفا بودی اگر عاشق مهدی بود
* * *
ناله از نای زدم مرگ مرا در بگیر
اشک مهدی زده بر روح و تنم صدها تیر
ببر ای مرگ مرا کشته‌ی اربابم کن
گنه آلودترینم ز حیا آبم کن
منِ افتاده در این کُنج گنه دام کجا؟
مهدی فاطمه آن حضرتِ اکرام کجا؟
فطرسا! سوی گنه پنجه کشاندن هیهات
گریه بر مژه‌ی ارباب نشاندن هیهات

مانده‌ام در مسیرِ تیرِ گناه
وای من از زمانِ رسوایی
دست من گر که وا شود یارب
چشم دشمن شود تماشایی

مناجات با خدا

خدای مهربان آمد گدایت
به هر اشکی کنم یارب صدایت
تو فرمودی اگر من را بخوانی
جوابت می‌دهم با هر نوایت
تو گفتی بخششت پایان ندارد
ببخشم صد هزاران از خطایت
خطا کار آمدم بر درگه تو
من و این توبه و از تو عنایت
خدا بد کردم و شرمنده هستم
به قربان تو و لطف و صفایت
تو را سوگند بر هر خطِ قرآن
مران این زره را، ای بی‌نهایت
عذابم را ز جسمم دور گردان
به حق اولیا و انبیایت

مناجات با خدا

چی می‌شه یه بار به این غرق گناه نگاه کنی
منِ درمونده رو با یه گفته سر به راه کنی
توی آسمون سینه که سیاه چالِ دله
چشم بی لایقم و مهمون روی ماه کنی
همه عمر پر نوره اگه از روی کرم
یه نظر به حال این خسته‌ی بی پناه کنی
شب جمعه اومده ببین پر از معصیتم
می‌خوام امشب من و خالی از غم گناه کنی
قَسَمِت می‌دم به حق فرقِ خونین علی
منِ بی تکیه‌گاه و صاحب تکیه گاه کنی
قلب سوزنده‌ی من، آتیش گرفته از گناه
می‌شه فکر مرهمی برای سوز و آه کنی
شبِ جمعه اومدم برای آشتی تا بگم
می‌تونی هر چی بخوای با من رو سیاه کنی

مناجات با خدا

خدا جون بنده‌ی زارت اومده دعا کنه
بشینه گریه کنه فقط خدا خدا کنه
خداجون بعد یه عمری بی وفایی اومدم
تا که این دلم دیگه به عهد خود وفا کنه
بسکه توبه کردم و توبه شکستم ای خدا
روش نمی‌شه این دلم بازم تو رو صدا کنه
می‌دونم کرم داری، لطف داری، مهربونی
قول می‌دم دیگه نذارم که دلم خطا کنه
اومدم توبه کنم شاید که لطف و کرمت
من و از عذاب و تاریکی قبر رها کنه
همه آرزوم اینه که یوسف زهرا بیاد
وجودِ مریضم و غرق گلِ شفا کنه
رسم عاشقا اینه هر چی باشند پیر و جون
می‌تونه یه آرزو درشون و دوا کنه
می‌خوام آخر دعام یه آرزویی بکنم
تا خدا حق همه گریه‌هام و ادا کنه
می‌شه وقتی که می‌خوان صورت و رو خاک بزارن
اربابم مهدی بیاد بندِ کفن رو وا کنه

خواب دیدم مرده ام**خواب دیدم خسته و افسرده ام
روی من خروارها از خاک بود**وای قبر من چه وحشتناک بود
تا میان گور رفتم دل گرفت**قبر کن سنگ لحد را گل گرفت
بالش زیر سرم از سنگ بود**غرق وحشت سوت و کور و تنگ بود
هر که آمد پیش حرفی راند و رفت**سوره حمدی برایم خواند و رفت
ناله می کردم ولیکن بیجواب**تشنه بودم در پی یک جرعه آب
یک ملک گفتا بگو نام تو چیست**آن یکی فریاد زد رب تو کیست
ای گنه کار سیه دل،بسته پر**نام اربابان خود یک یک ببر
گفتنم عمر خودت کردی تباه**نامه اعمال خود کردی سیاه
ناامید از هر کجا و دل فکار**می کشیدندم به خفت سوی نار
ناگهان الطاف حق آغاز شد**از جنان درهای رحمت باز شد
مردی آمد از تبار آسمان**نور پیشانیش فوق آسمان
صورتش خورشید بود و غرق نور**جام چشمانش پر از شرب طهور
گیسوانش شط پر جوش و خروش**در رکابش قدسیان حلقه بگوش
لب که نه،سرچشمه آب حیات**بین دستش کائنات و ممکنات
بر سرش دستمال سبزی بسته بود**بر دلم مهرش عجیب بنشسته بود
کی به زیبائی او گل میرسید**پیش او یوسف خجالت میکشید
در قدوم آن نگار مه جبین**از جلال حضرت حق آفرین
دو ملک سر را به زیر انداختند**بال خود را فرش راهش ساختند>

<غرق حیرت داشتم این زمزمه**آمده اینجا حسین فاطمه
صاحب روز قیامت آمده**گوئیا بهر شفاعت آمده
سوی من آمدمرا شرمنده کرد**مهربانانه به رویم خنده کرد
این که اینجا اینچنین تنها شده**کام او با تربت من وا شده
مادرش او را به عشقم زاده است**گریه کرده بعد شیرش داده است
خویش را در سوز عشقم آب کرد**عکس من را بر دل خود قاب کرد
بار ها بر من محبت کرده است**سینه اش را وقف هیئت کرده است
سینه چاک آل زهرا بوده است** چای ریز مجلس ما بوده است
اینکه در پیش شما گردیده بد**جسم و جانش بوی روزه می دهد
با ادب در مجلس ما می نشست**او به عشق من سر خود می شکست
پرچم من را به دوشش می کشید**پا برهنه در عزایم می دودید
اسم من راز و نیازش بوده است**تربتم مهر و نمازش بوده است
اقتدا بر خواهرم زینب نمود**گاه می شد صورتش بهرم کبود
حرمت من را به دنیا پاس داشت**ارتباطی تنگ با عباس داشت
نذر عباسم به تن کرده کفن**روز تاسوعا شده سقای من
تا که دنیا بوده از من دم زده**او غذای روضه ام را هم زده
بارها لعن امیه کرده است**خویش را وقف رقیه کرده است
گریه کرده چون برای اکبرم**با خود او را نزد زهرا می برم
هر چه باشد او برایم بنده است**او بسوزد صاحبش شرمنده است
در مرامم نیست او تنها شود**باعث خوشحالی اعدا شود
در قیامت عطر بویش می دهم**پیش مردم آبرویش می دهم
باز بالاتر به روز سرنوشت**میشود همسایه من در بهشت
آری آری هر که پا بست من است**نامه اعمال او دست من است

مناجات با خدا

شنیده‌ام که این شبا دلِ شکسته می‌خری
همراه خوبا بدا رو به عرش اعلا می‌بری
تو اوج ناامیدی‌ام با کوله باری از گناه
بدم ولی من اومدم با صد امیدِ دیگری
با وعده‌های بی اساس بنده‌ی رو سیاه شدم
ردّم کنی می‌میرم از این عقده‌ی در به دری
قسم می‌دم خدا تو رو به حرمتِ مقربین
به حقِ ختم الانبیاء، به اسم پاکِ حیدری
من عاشقِ ائمه‌ام، یه عمری خاک پاشونم
من و ببخش خالقِ من، به ناله‌های مادری
قسم به اشک زینب و به غربتِ دلِ حسن
دلم یه عشق اهل بیت یه عمر زده بال و پری
این قسم آخر من به اسمِ اعظم حسین
شرمنده‌ام نکن خدا، به حقِ شاهِ دلبری

مناجات با خدا

یارب بده پناهم الهی العفو
ببین غرقِ گناهم الهی العفو
اگر رفتم به راهی کردم گناهی
بنده‌ی رو سیاهم الهی العفو
امان از خلوتی که حرمت شکستم
چو افتاده به چاهم الهی العفو
زمانی که درونِ قبرم گذارند
وای از عمرِ تباهم الهی العفو
در آن تاریکی ای نور به فریادم رس
رحیمِ دادخواهم الهی العفو
به روز محشر آیم به پای میزان
با لوحِ اشتباهم الهی العفو
چه می‌شود ببخشی تو عبدِ خود را
کریمِ پادشاهم الهی العفو
سر را به پای عفوت نهاده‌ام من
با سوز و اشک و آهم الهی العفو
با اشک دیده و دل دارم تقاضا
جز بخششت نخواهم الهی العفو
من نوکرِ حسینم، دل کربلایش
محتاجِ یک نگاهم الهی العفو

مناجات با خدا

خداوندا غرق جرم و گناهم ـ نظر بنما سوی قلبِ سیاهم
نظر بنما اشک و آه مرا
خدا بگذر اشتباه مرا
ببخشا یارب گناه مرا
خدای من ـ ای خدای من (3)
تو معبودی، خالقی، تو خدایی ـ ببخشا گر بنده کرده خطایی
ندارم جز کوی لطفِ تو جایی ـ  به درگاهت مانده قلبِ گدایی
نظر بنما اشک و آه مرا
خدا بگذر اشتباه مرا
ببخشا یارب گناه مرا
خدای من ـ ای خدای من (3)
شبِ قدر و اشکِ دیده‌ی خسته ـ شده کارم گریه‌های گسسته
غمین روحی با روان شکسته ـ چو عبدی در محضر تو نشسته
نظر بنما اشک و آه مرا
خدا بگذر اشتباه مرا
ببخشا یارب گناه مرا

نويسنده : خادم الرضا | تاريخ : یک شنبه 29 بهمن 1391برچسب:زینبیون رسالت ,زینبیون , هیئت زینبیون ,عکس تاریخی, شهرمشهد, امام رضا,جهان میهن,عکس تاریخی حرم امام رضا, شهرمشهد,عکس,شعر,شاعر,شعر,اشعارمذهبی , دانلود نوحه ,سینه زنی ,مداحی ,تصاویر,عکس, همه نوع عکس ,خشکل ,زیبا ,سوپرعکس مشهد ,تصاویر,عکس ,عکاس, عکس تاریخی, شهرمشهد, امام رضا,جهان میهن,عکس تاریخی حرم امام رضا, شهرمشهد,عکس,شعر,شاعر,شعر,اشعارمذهبی , دانلود نوحه ,سینه زنی ,مداحی ,تصاویر,عکس, همه نوع عکس ,خشکل ,زیبا ,سوپرعکس مشهد ,تصاویر,عکس ,عکاس, عکس تاریخی, شهرمشهد, امام رضا,جهان میهن ,عکس تاریخی حرم امام رضا, شهرمشهد,عکس,شعر,شاعر,شعر,اشعارمذهبی , دانلود نوحه ,سینه زنی ,مداحی ,تصاویر,عکس, همه نوع عکس ,خشکل ,زیبا ,امام هشتم ,امام رضا,ثامن الحجج ,امام رضا,متن اشعارامام رضا,درباره امام رضا,غریب طوس,,درباره امام رضا,غریب طوس,سوپرعکس مشهد ,تصاویر,عکس ,عکاس, اشعارمذهبی ,شعر,فیلم ,دانلودفیلم ,دانلودنوحه ,مداحی ,محمودکریمی,جوادمقدم ,سلحشور,حدادیان ,منصورارضی ,واعظی ,بهمنی,هلالی ,سینه زنی ,شور,مولودی ,روضه ,سخنرانی,عزاداری,سماواتی,طاهری,بنی فاطمه ,مشهد,دانشگاه,جهان میهن,مسکن,املاک,شهرداری,ملت,ملی,صادرات,سپه,چهارده معصوم,ائمه,پرندگان ,پرنده,حیوانات,طاووس,خرس,تحقیق , تحقیق ,تحقیق,تحقیق دانشگاه ,استان خراسان ,غیرمجاز,مذهبی,سیاسی ,سیاست,مقام معظم رهبری, مراجع,کتاب,دانلودکتاب,حوزه علمیه,مدرسه,شرکت,خریدوفروش,موبایل,بازار,ماشین,خودرو,تهران,اصفهان,بلیت ,هواپیما,جک,طنز,اتوبوس,عیدنوروز,اوقاف,بعثه خراسان,مرجع تقلید,مراجع, وب سايت, ساختمان هوشمند, دسترسي و كنترل از راه دور سيستم هوشمند روشنايي, مناجات باخدا,مناجاتی ,مناجات,متن اشعارمناجاتی , مناجات باخدا,مناجاتی ,مناجات,متن اشعارمناجاتی , مناجات باخدا,مناجاتی ,مناجات,متن اشعارمناجاتی , مناجات باخدا,مناجاتی ,مناجات,متن اشعارمناجاتی , مناجات باخدا,مناجاتی ,مناجات,متن اشعارمناجاتی ,مناجات باخدا,مناجاتی ,مناجات,متن اشعارمناجاتی ,متن شعر,متن ا,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |