حضرت زهرا(س)-ولادت

 

تو ای جمادی دوم سلام بر ماهت

سلام بر تو و بر قدر و عزت و جاهت

بگرد ای شده چشم ملک قدمگاهت

بگرد ای همه دست خدا به همراهت

و ان یکاد بخوان روی حق تماشا کن

وضـو بگیـر ز کوثـر ثنای زهرا کن

خدای عزوجل مظهـرت مبارک باد

الا رسـول خـدا کوثـرت مبارک باد

خدیجه! دخت پدر پرورت مبارک باد

علی ولـی خدا! همسرت مبارک باد

خدا بـه قلب رسـول خدا صفا بخشید

تمام هستی خود را به مصطفی بخشد

الا محمـد امـروز کوثـرت دادیم

نماز آر که زهرای اطهرت دادیم

قسم به قدر که از قدر بهترت دادیم

نکوتر از پـدران تـو دخترت دادیم

چه دختری که پدر پرور است یا احمد!

تمام نسل تو زین دختر است یا احمد!

جمـال غیـب الهـی شــده تمـاشایی

به چشم پاک محمد به حُسن زهرایی

هــزار مرتبــه بــر او ســلام زیبایی

امین وحی به خاکش کند جبین‌سایی

خدا به ختم رسل داد کوثر خود را

فقط نـه کوثـر، روح مطهـر خود را 

نبی گرفته در آغوش هم چنان جانش

به خنده گفت که جان پدر به قربانش

خـدای عــزوجل آمــده ثناخوانش

زمینیـان و سمـاواتیان مسلمـانش

تمـام سـوره ی فرقـان و نـور طلعـت او

به صنع خویش ببالد خدا ز خلقت او

پیمبران! همه در مکـه ازدحام کنید

بـه حـرمت قـدم فاطمه قیـام کنید

از ایـن ولادت و مولـود احترام کنید

به مادرش همه از جان و دل سلام کنید

زهی خدیجه! که روح مطهر آوردی

تـو از دل صـدف نور! گوهر آوردی  

چه دختری که خداوند کوثرش خوانده

علـی ولی خـدا رکن دیگرش خوانده

بهشت نیـز بهشت پیمبـرش خوانده

پیمبر از شرف و قدر، مادرش خوانده

عجیب نیست که مام نبوتش خوانند

دوازده حجج ‌الله، حـجتش خــوانند

چه زهره‌ای که خداوند خوانده زهرایش

گرفتـه چشـم خـدا نـور از تماشایش

دعــای نــور بــود آیتـی ز سیمایش

ســلام دائــم پیغمبــران گـوارایش

نبی به حجره ی نورانی‌اش سلام کند

به پیش پـاش به امر خدا قیام کند

رخش صحیفه ی نور است و سین فرقان است

نـه بضعـه ی نبـوی بلکه بر نبی جان است

خدا گواست که مهرش تمام ایمان است

زبـان فضـهٔ او هـم زبــان قــرآن است

شنیده‌ایـد به هر خلوتی و انجمنی

نگفت فضه ی او جز کلام حق سخنی

الا که دختر یاسین و مام طاهایی

امینه، طاهره، صدیقه، زهره، زهرایی

ائمه‌انـد همـه گوهـر و تو دریایی

فقط نـه مادر سادات، مـادر مایی

که بر زنان جنان سروری کند جز تو؟

که بهـر شیعـه ی تو مادری کند جز تو؟ 

تو مـادر همـه خوبان روزگاری تو

تو اختیار قیامت به دست داری تو

تو در وجـود رسـول خدا قراری تو

تو در دل همگان صاحب مزاری تو

تو جان ختم رسل هستی و ابوالحسنی

تو مـادر همـه پیغمبـران، تو پنج تنی

تو مرغ حقّی و توحید آشیانه ی توست 

بهشت قرب خـداوندگار خانه ی توست

نشان کعبه ی دل قبـر بی ‌نشانه ی توست

سلام گـرم محمد بـه آستانه ی توست

درود خالـق هستی به روح پاکت باد

سرشک دائم «میثم» نثار خاکت باد

 

 

حضرت زهرا(س)-مدح و مناجات

 

آفریدند تو را مادر عالم باشی

آفریدند تو را تا که مقدّم باشی

آفریدند تو را پیش تر از هر چه که هست

تا که محبوبه ی حق باشی و اعظم باشی

آفریدند تو را نور دهی چون خورشید

مایه ی روشنی عالم و آدم باشی

آفریدند تو را پاک تر از حور و ملک

که تو پاکیزه تر از حضرت مریم باشی

اسوه ی ناله و اشک و غم و دردی زهرا

که تو مظلومه ترین مادر عالم باشی

یثرب از گریه ی تو یک شبِ آرام ندید

لحظه ای بود مگر فاطمه بی غم باشی

به کبودی تو سوگند محبّان توایم

تو دعاگوی اهالی محرم باشی

 

 

حضرت زهرا(س)-از ولادت تا شهادت

 

باران گرفت و قصه ی دریا شروع شد

تکبیرهای جنگل و صحرا شروع شد

بابا که رفت دختر خود را بغل کند

بغضش گرفت و عشق همان جا شروع شد

صف بسته بود جمع ملائک در انتظار

پرده کنار رفت و تماشا شروع شد

کوثر به جوش آمد و رضوان خروش کرد

جشن و  سرور عالم بالا شروع شد

چشمش به چشم های پدر خورد و بعد از آن

لبخندهای ام ابیها شروع شد

تا سال ها برای پدر، مادری کند

همراه او بماند و پیغمبری کند

تا عشق را نفس بکشد در هوای او

بابا برای او شود و او برای او

هی دور او بچرخد و پروانه ای شود

دستش برای موی پدر شانه ای شود

خیره شود به صورت او تا به ماه خود-

بوی بهشت هدیه کند با نگاه خود

تا پاره ی تنش بشود، میوه ی دلش

آئینه ای مقابل شکل و شمایلش

تا سال ها همین بشود ماجرای او:

بابا برای او شود و او برای او

بادی وزید و خنده ی دریا تمام شد

احساس خوب جنگل و صحرا تمام شد

خورشید او غروب خودش را بغل گرفت

یخ بست قلب عالم  و گرما تمام شد

آئینه ای شکست و غمی انعکاس کرد

آئین مهربانی دنیا تمام شد

تنها بهانه بود برای وجود او

راهی شد و بهانه ی زهرا تمام شد

این کار، کار کیست؟! چه بد می زند به در

باور نکردنی ست، لگد می زند به در؟!

مشعل گرفته است که آتش به پا کند

یا با طناب دست شما را جدا کند

شاید تو بی علی شوی و او بدون تو...

از پشت در صدا بزنی یا علی نرو!

یعنی که قطره قطره بریزی به کوچه ها

نامش نیفتد از دهنت تا به انتها

یعنی بجنگ! وقت تماشا نمانده است

یعنی به او نشان بده تنها نمانده است

این جا کجاست؟! چادر خاکی! چه می کنی؟!

تنهاترین نشانه ی پاکی چه می کنی؟!

این جا غریبه نیست، چرا رو گرفته ای؟!

آیا تویی که دست به زانو گرفته ای؟!

دیر آمدم بگو که چه کردند کوچه ها

بانوی قد خمیده! زمین می خوری چرا؟!

این کودکت چه دیده که هی زار می زند؟!

هی دست مشت کرده به دیوار می زند

حق دارد او که طاقت این روز را نداشت

روزی که خانه دستِ کم از کربلا نداشت

روزی که از صدای غمت شهر خسته شد

روزی که چشم های تو یک باره بسته شد

روزی که زخم های عمیقت دوا نداشت

روزی که گریه های تو دیگر صدا نداشت

توفان گرفت و آن شب یلدا شروع شد

خون گریه های عالم بالا شروع شد...

 

 

حضرت زهرا(س)-ولادت

 

گل کرد ستاره بر روی روشن ماه

بر روی ستاره ماه می‌کرد نگاه

می‌گفت به زیر لب که ماشا‌الله

لا حول ولا قوه الا بالله

×××

از محضر دوست، وحی دیگر آورد

بر خصم نشان «هو الابتر» آورد

شاباش قدوم فاطمه، جبرائیل

«انا اعطیناک الکوثر» آورد

×××

آن نور همیشه منجلی فاطمه است

سرّ ابدی و ازلی فاطمه است

آن گل که به آفاق دهد بوی بهشت

زهرای محمد و علی فاطمه است

 

 

 

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

 

لطف چشمان توست حیدری ام

با نگاه تو از بدی بری ام

آمدم محض گفتن تبریك

با دل عاشق كبوتری ام

فكر كردم كه زود آمده ام

بعد دیدم گدای آخری ام

از ازل تا همیشه مادر جان

مست از این شراب كوثری ام

در روایاتمان نوشته شده

گفته ای تا بهشت می بری ام

تو اگر مادر زمین هستی

پس منم تا همیشه مادری ام

زیر این سقف چادرت یك عمر

سخت مشغول كار نوكری ام

نوكری تو كار و بار من است

مایه ی فخر و اعتبار من است

در نگاهت نبی خدا را دید

در قنوت تو ربنا را دید

بهر تبریك جبرئیل آمد

دست بر سینه انبیا را دید

پدرت پشت درب خانه تان

باگل و هدیه مرتضی را دید

آسمان و زمین پر از گل شد

تا كه روی گل شما را دید

پا به روی زمین زدی و جهان

مادر شاه كربلا را دید

چادرت را تكاندی و خورشید

زیر پایت ستاره ها را دید

آن قدر در حجاب بودی كه

ماه در چادرت حیا را دید

تا ابد سایه گستری مادر

همهٔ عشق حیدری مادر  

تا لبانت به مادرت خندید

بندگان را خدای تو بخشید

چادرت را كه دوخت دست ملك

باقی اش را به روی كعبه كشید

مصطفی جای نقل روی سرت

تكه های ستاره می پاشید

هر كجا مصطفی نظر می كرد

رد پای فرشته را می دید

ناگهان با ملائك آهسته

گفت آرام دخترم خوابید

باز قنداقه را بغل كرد و

گونه ات را به خنده می بوسید

مثل آن لحظه ای كه در معراج

از سر شاخه سیب سرخی چید

بوی یاس تو بر مشام آمد

باز خورشید روی بام آمد

آفتاب قدیم دنیایی

مادر مهربان بابایی

تا همین قدر از تو می گویم

در دو عالم فقط تو زهرایی

تا تو هستی غمی نمی ماند

روز محشر شفیعۀ مایی

ای پناه امام اول ما

ذوالفقار علی اعلایی

با وجودی كه مادری اما

در كرامت چقدر آقایی

بس كه مدیون دست های توام

از كنارت نمی روم جایی

مرتضی تكیه گاه احمد بود

پس تو هم تكیه گاه مولایی

روز محشر كه می شود مادر

چه قدر می شوی تماشایی

تو خودت شافعی ولی آن جا

حامل دست های سقایی

می رسد نغمه ای ز سوی خدا

فاطمه تا بهشت می آیی؟

آن قدر خوب و مهربان هستی

باز هم فكر شیعیان هستی

ماه بی جلوه ی رخت تار است

كار دنیا بدون تو زار است

یوسف مصری از همان اول

سر كویت غلام دربار است

از كرامات دست با كرمت

به شما عالمی بدهكار است

چادرت شهر را مسلمان كرد

از حدیثش جهان خبر دار است

مادر من مواظب خود باش

در مدینه حسود بسیار است

تكیه گاه همیشه ی حیدر

شوهرت بی تو بی علمدار است

روضه ای كه گرفته جانم را

روضه ی سخت درب و دیوار است

دل دنیا گرفت از آهت

ای به قربان صورت ماهت

 

حضرت زهرا(س)-ولادت

 

نوری از خود در شبی شور آفرین

آفرید از نور خود نور آفرین

در وجود ذرّه ها شوری فكنــد

بر زمین و آسمان نوری فكند

نور را بر تیره گی ها چیره كرد

آسمان را مات كرد و خیره كرد

قدسیان دیدند نوری منجلی ست

آسمان ها غرق در نوری جلی ست

سجده آوردند بر نور مبین

روی آوردند بر عرش برین

یك صدا گفتند، با نور آفرین

آفرین بر خلقت نوری چنین

سیّد و آقای ما، این نور چیست؟

آفرینش روشن از انوار كیست؟

وحی آمد سوی آنان از خدا

كای همه مبهوت این نور هُدا

آفریدم نوری از قدر و شرف

تا كه در دل ها فتد شور و هدف

در زمین و آسمان شور من است

این تجلی جلوۀ نور من است

ای ملائك نور نوری اعظم است

در حریم حُرمت من محرم است

در دل هر ذره ای گر همهمه است

آفرینش غرق نور فاطمه است

فاطمه یعنی تجلی بخش عرش

نور او یعنی عمود عرش و فرش

فاطمه یعنی صراط مستقیم

فاطمه بانوی جنات نعیم

فاطمه آئینۀ تقوا بود

فاطمه انسیة الحورا بود

فاطمه نور است و مهر عصمت است

مادر خورشیدهای خلقت است

از همین آئینۀ غیب و شهود

یازده خورشد می آید وجود

هر یكی خورشید او، نوری جلی ست

كز تجلایش جهانی منجلی ست

هر یكی شمس ولایت می شود

مشعل راه هدایت می شود

در شب میلاد او با های و هو

ای «وفائی» بر بنی الزهرا بگو

گر كه در شعرم فروغی ظاهر است

این روایت از امام باقر است  

 

 

حضرت زهرا(س)- مدح و ولادت

 

قلم مطهر و صفحه مطهر و تحریر

به آب و تاب کنم وصف آیه ی تطهیر

تو کیستی که همه قاصرند از درکت

چگونه می شود آخر تو را کنم تفسیر

مقابل قدمت جبرییل زانو زد

ز بس جلالیت ذات توست عالم گیر

به پیشگاه شما از خدا پیام رسید

سلام حضرت کوثر... سلام خیر کثیر

قسم به لوح و قلم گر اراده فرمایید

به باب میل شما می خورد رقم تقدیر

میان خانه نشستید و ذکر می گویید

تمام ارض و سماوات غرق این تکبیر

تمام خلق تو را در نقاب دیده و بس

فقط خدا رخ تو بی حجاب دیده و بس 

زمانه ظرف ندارد که تو ظهور کنی

کجا به کوتهی فکر ما خطور کنی

اگر قنوت بگیری میان سجاده

تمام شهر به یک غمزه غرق نور کنی

کلیم خانه ی حیدر! به یک دعای سحر

سرای کوچک خانه شبیه طور کنی

تو بهجت دل مولایی و به یک لبخند

وجود خسته ی او را پر از سرور کنی

فضای کوچه پر از عطر سیب می گردد

ز هر دیار اگر لحظه ایی عبور کنی

تو روح عاطفه ایی... گرچه من گنه کارم

مرا مباد ز خود لحظه ای تو دور کنی

غبار راهم و تو سایه ی سرم هستی

چه غم به روز قیامت تو مادرم هستی  

دگر زمان سرور پیامبر آمد

که گاهِ زخم زبان قریش سر آمد

تو همزبان خدیجه شدی در آن ایام

که غم مخور شب تنهایی ات سحر آمد

برزگ بانوی کعبه چقدر تنها بود...

ز دیده های پر از مهر او گهر آمد

شمیم سیب بهشت از حجاز می آید

نگار ماست غریبانه از سفر آمد

خدا برای علی خلق کرده است تو را

برای شیر خدا بهترین سپر آمد

تمام فخر علی شوهریِ فاطمه است

خبر دهید به حیدر که همسفر آمد

به روی شانه ی تو بیرق علی برپاست

علی که فاطمه دارد همیشه پا برجاست

کریم شهر علی سفره دار، زهرا بود

جمال حق علی...آئینه دار، زهرا بود

به دست خالی از این خانه سائلی نرود

که در کنار علی خانه دار، زهرا بود

قسم به آن زرهی که همیشه پشت نداشت

میان دست علی ذوالفقار، زهرا بود

اگر چه نام علی هم ردیف با نمک است

بر این ملیح زمانه نگار، زهرا بود

همه زمین و زمان در طواف روی علیست

مطاف روی علی در مدارِ زهرا بود

حسن کریم و حسین دست گیر عالمیان

همیشه محور این اعتبار، زهرا بود

از آن زمان که گل ما به عشق می آمیخت

خدا خدایی خود را به پای زهرا ریخت

خدا به وسعت عرشش تو را معظم کرد

کنیز خویش صدا کرده و مکرم کرد

صدای هر تپش قلب توست ذکر علی

به این صدا همه ی ذکر ها منظم کرد

میان عرصه ی محشر شفاعت همه را

به گوشه ای ز نخ چادر تو محکم کرد

سپس گشود مسیر ورود جنت را

گروه فاطمیون بر همه مقدم کرد

چکیده ی جلوات تو و علی روزی

حسین گشت و به پا بیرق محرم کرد

برای اینکه بماند همیشه جلوه ی تو

میان قامت زینب تو را مجسم کرد

به هرم آتش دوزخ بسوزد آن دستی

که بین کوچه به یک ضربه قامتت خم کرد

میان آن در و دیوار خون تازه نشست

بلند مرتبه بودی و حرمت تو شکست

 

 

حضرت زهرا(س)-ولادت و شهادت

 

بر عالم سرما زده گرما دادند

خورشیدترین... ترا به دنیا دادند

با سجده و سجاده چهل روز گذشت

تا عاقبت آن سیب خدا را دادند

مفهوم حقیقی حیاتی بانو!

با تو به زمین معنی و معنا دادند

تا این كه به سوی آسمان ها بپریم

با نام شما به بالمان پا دادند

با معجزه ی كنیز چشمان شما

هی مرده گرفتند و مسیحا دادند

ای قبله لب های محمد زهرا

سر سبزی طوبای محمد زهرا  

تسبیح خدا كه از ازل می كردی

سجده به هو عزوجل می کردی

در لحظه ی ناب سحر هر جمعه

یاد همه ی اهل محل می كردی

با شهد نگاه مهربانت هر روز

تلخی زمانه را عسل می كردی

لبخند كه می زدی همه غم ها را

در چشم علی چه زود حل می كردی

یك دست به آسیاب سنگی با درد

با دست دگر بچه بغل می كردی

زحمت كش خانه ی علی یا زهرا

مهتاب شبانه ی علی یا زهرا

تو فاطمه هستی و كسی كوثر نیست

از رتبه ی قدسی تو بالاتر نیست

تا روز ابد اگر بماند دنیا

غیر از تو كسی هم نفس حیدر نیست

ای شان نزول همه ی آیین ها

بی معرفت مهر تو پیغمبر نیست

هر روز می آید دم در بابایت

یعنی احدی از گل من بهتر نیست

این واجب عینی ست ببوسد دستت

این مهر پدر به ناز یك دختر نیست

یعنی كه تویی بانی خلقت زهرا

یعنی كه تویی راه سعادت زهرا

ای بال و پر فرشته ها دور و برت

ای حور زمین كه آسمان زیر پرت

با پای ورم كرده سر سجاده

هرگز نشود ترك دعای سحرت

صد بار شنیده شد كه پیغمبر گفت

ای روی دو پهلوم فدایت پدرت

خرمای بهشتی تو را می خواهد

این معتكف دائمی پشت درت

تا حشر بماند به دل دنیامان

غم نامه این زندگی مختصرت

ای ناله ی جانسوز مدینه زهرا

خاكستر تو مانده به سینه زهرا

بی تو همه ی باغچه هامان زردند

از داغ و غم دوشنبه ها دل سردند

از روز سقیفه تا كه بازوت شكست

بر حرمت این خانه بلا آوردند

با ضربه ی یك غلاف بی شرم و حیا

ای وای بمیرم چه كبودت كردند

تو رفتی و مادران این داغ هنوز

ما را به بهانه ی غمت پروردند

حالا همه ی قبیله ات در به درند

كی در حرم امن تو بر می گردند

عجل لولیك تو بخوان یا زهرا

ای مادر صاحب الزمان یا زهرا

 

 

حضرت زهرا(س)-ولادت

 

باز درهای عنایت همه باز است امشب

شب قدر است و شب راز و نیاز است امشب

هر چه نور است در آفاق حجاز است امشب

افق مكه تماشا گه راز است امشب

ساقی كوثر و پیمانه و مستی آن جاست

راز نشناخته ی عالم هستی آن جاست

مكه لبریز تمنای حضور است امشب

مكه سر چشمه ی شیدایی و شور است امشب

مكه سینای پر از نخله ی طور است امشب

مكه سرشار شكوفایی و نور است امشب

این همان مبدأ فیض است كه امید آن جاست

این همان مهبط وحی است كه توحید آن جاست

كعبه را پیش نظر تا كه تجسم نكنی

مثل گلبرگ لب غنچه تبسم نكنی

«كعبه آن سنگ نشانی است كه ره گم نكنی»

غفلت از كعبه ی جان و دل مردم نكنی

كعبه خود قبله نمایی ست كه در آن صحراست

به همان كعبه قسم قبله ی دل ها زهراست

دل به این قبله بده كز همه افزون باشی

سعی كن آینه در آینه مفتون باشی

در طواف حرم عشق دگرگون باشی

نكند یك نفس از دایره بیرون باشی

جای در سایه توحید گرفتن، هنر است

نور از دختر خورشید گرفتن هنر است

دختر وحی و نبوت كه نبی مانند است

مادر پاكی و عصمت كه علی پیوند است

گوهر صبر و صداقت كه سعادتمند است

گلبن عشق و محبت كه پر از لبخند است

گرمی و روشنی چشمه ی خورشید از اوست

شادی عالم از او خرمی عید از اوست

ماه از شرم نگاهش رخ خود پوشیده است

مهر در بندگی حضرت او كوشیده است

زهره هم از كف او جام ولا نوشیده است

یازده چشمه ی نور از دل او جوشیده است

بس كه این آینه ی نور نبوت پاك است

به خدا ناب ترین ترجمه ی لولاك است

این گل است آن كه به او ناز پیمبر می كرد

در صدف چون گهری پاك سخن سر می كرد

همه شب زمزمه ی عشق مكرر می كرد

خویش را همدم تنهایی مادر می كرد:

كای به دریای وفا گوهر تنهای قریش

مكن اندیشه ز بی مهری زن های قریش

گر كشیدند ز دیدار تو دامن مادر

همدم راز تو هستم به خدا من مادر

غرق گل كردن دامان تو با من مادر

یا تو از عشق بكن زمزمه یا من مادر

باغبان! نخل امید تو ثمر خواهد داد

آسمان مژده ی میلاد سحر خواهد داد

آن سحر سر زده آن صبح امید آمده است

یك چمن نسترن سرخ و سپید آمده است

گل مریم به طربناكی عید آمده است

چشمه ی فیض خداوند مجید آمده است

چه نشینید كه جبریل امید در راه است

ذكر خیر همه یا بنتِ رسولَ الله است

به خدا گلبن توحید، بَرَش فاطمه است

شجر طیبه آری، ثمرش فاطمه است

شب یلدای جدایی سحرش فاطمه است

صدف پاك نبوت گهرش فاطمه است

ذوب شد فاطمه در طور تجلای علی

نرسد هیچ كمالی به تولای علی

به ولای علی از فاطمه عاشق تر كیست؟

به علی دوستی او بشری نیست كه نیست

او حبیبی ست كه در سایه ی محبوبش زیست

آن قدر داشت صبوری كه بر او صبر گریست

آری ای فاطمه صبر تو تماشایی بود

عافبت سوزترین نوع شكیبایی بود

ما كه شادیم ز شادی تو غمگین ز غمت

ای جگر گوشه ی عصمت! سر ما و قدمت

ای دل آرام نبوت! كم ما و كرمت

میهمان كن دل ما را به طواف حرمت

شب شادی و سرور است «شفق» را دریاب

آرزومند حضور است «شفق» را دریاب

 

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

 

و زمین مثل خیمه گاهی بود

که تمامش پر از سیاهی بود

تو رسیدی و این رسیدن تو

شکلی از رحمت الهی بود

ماه حالا تویی وَ یا خود ماه؟

که خودش هم سر دو راهی بود

ماه؟ زهرا؟ چه می نویسم من

کار من کار اشتباهی بود

تو ببخشم که وصف تو دریا

کاغذ طبع شعر کاهی بود

کاغذم از تلاطمت خیسم

کاش باشم قلم که بنویسم

تا نبودی جهان خیالی بود

سال ها از بهار خالی بود

بی تو حتی وجود هر انسان

مبهم و گنگ و احتمالی بود

همه ی سفره ی قناعتتان

چند تا کاسه ی سفالی بود

نه بهاری که با علی بودی

همه اش پر ز بی سوالی بود

هر کجایی که می رسیدی تو

برکت از آنِ آن اهالی بود

عشق را سمت خویش می خواندی

هر زمان آسیاب گرداندی  

تویی آن کس که کس نفهمیدش

چشم دنیاییان نمی دیدش

تو نبودی ولی خیالت را

داشت آدم زمان تبعیدش

و تو آن سیب نوبری بودی

که برای خودش خدا چیدش

و نهالی رسیده بودی که

خشک سالی رسید و خشکیدش

روزگاری ستاره ها دیدند

ماه افتاد پیش خورشیدش

ماه بودی برای خورشیدی

خوب شد بیش از این نتابیدی

خطبه ات کار نص قرآن کرد

چهره ی شهر را نمایان کرد

خطبه ات جای خود، یهودی را

یک شبه چادرت مسلمان کرد

چه قدر دست های مادریت

گندم آسیاب را نان کرد

چه قدر ظرف آب نیمه شبت

عطش عشق را دو چندان کرد

عشق را پیچ و تاب می دادی

به حسینت که آب می دادی

آن که با او پر از صفا بودی

تشنه هرگز نبود تا بودی

ساقی ظرف آب نیمه ی شب

راستی کربلا کجا بودی؟

نکند لا به لای آن صحرا

فکر یک تکه بوریا بودی

با همان چادری که خاکی شد

آمدی دست بر عصا بودی

آسمان غرق بیقراری شد

پیکر ماه نیزه کاری شد

 

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

 

دری به سمت حیاط تجلی اش وا کرد

سپس نشست و خودش را کمی تماشا کرد

و آن همه عظمت را کمی به نور کشید

و نور را به تجسم کشید و انشا کرد

سپس و اَشرَقتِ الاَرضُ و السَّماء نوشت

و بر زمین و زمان آیه آیه املا کرد

و بسته شد همه چشم های ما وقتی

که نور آینه در آینه تجلا کرد

زلال آبی خود را به روی آینه ریخت

تمام مهر خودش را به اسم دریا کرد

باسم نورٌ علی نور ،این الهه نور

فرشته ای شد و بال اراده را وا کرد

سپس به سمت خدایش  پرید و زهرا شد

خدا تجلی خود را به نام زهرا کرد

بگیر دست گدا را به حق ساداتی

به حق فاطمه یا فاطر السمواتی 

سلام مادر آئینه های خورشیدی

سلام مادر این  بچه های توحیدی

چگونه سجده گذاریم روز مادر را

که مهر مادریت را به شیعه بخشیدی

اگر نگاه تو افتاده سمت ما حتماً

تو برق شوق علی را به چشممان دیدی

سبد سبد دل ما را به دست سبز خودت

از آسمان شجرهای طیبه چیدی

از آن به بعد اگر چه مزار تو مخفی ست

ولی به جز دل ما هیچ جا نگنجیدی

از آن به بعد شعاع ولایتت با ماست

از آن به بعد علی در علی درخشیدی

اگر که کشور ما ایمن است از فتنه

برای این که شب راحتی نخوابیدی

به دست های قنوتت دخیل می بندیم

و چشمه های بلا را به بیل می بندیم  

همیشه نان جو سفره ات تبسم داشت

و از صفای همین سادگی تکلم داشت

ولی ملائکه ها هم همیشه می دیدند

که سائل در این خانه نان گندم داشت

به روی دست قنوتت چه پرورش دادی

که این همه کف پایت گل تورم داشت

همین که روی گرفتی ز مرد نابینا

چقدر درس نجابت برای مردم داشت

چهل یهود مسلمان چادر تو شدند

ببین چه معجزه هایی لباس خانم داشت

همین که خون خدا در رگ تو می جوشید

حسین حسین به روی لبت ترنم داشت

برای حق فدک ایستادی ای بانو

اگر چه پهلوی یاست کمی تالم داشت

بگو که داغ گذارند روی دست عقیل

که باز زنده شود قصه عدالت ایل

به اسم فاطمه هر واژه موشکافی شد

و با وجود تو شعر خدا قوافی شد

تمام خلقت عالم ورق ورق بودند

تو آمدی و کتاب خدا صحافی شد

تو آمدی و نماز هزار پیغمبر

برای آمدنت مثل یک تجافی شد

تو آمدی و هزاران رسول می گفتند

رسالت همه انبیاء تلافی شد

تو آمدی و علی داشت دور تو می گشت

و این طواف در عالم عجب طوافی شد

محبت تو برای ملاک خوب و بدی

به روی دست خدا مثل ظرف صافی شد

به رنگ سبز پیمبر بگیر دست مرا

به رسم عاطفه مادر بگیر دست مرا

و انبیای الهی که بی بدیل شدند

برای درک شب قدر تو گسیل شدند

به هم کلامی تو عده ای کلیم شدند

کنار سفره تو عده ای خلیل شدند

و عده ای به نگاهت عزیز مصر شدند

پیمبران بزرگی از این قبیل شدند

و عده ای که به بال قنوت تو خوردند

به یک دعای تو یک باره جبرئیل شدند

فرشته های خدا هم یکی یکی بانو

به رشته های نخ چادرت دخیل شدند

کمی محبت تو به سنگ ها زده شد

که سنگ ها همگی گوهری اصیل شدند

بیا و چشمه ما را کمی زلالی کن

مرا غبار قدوم همین اهالی کن

نشسته ام که به دست آورم نگاهت را

به آسمان بزنم تا غبار راهت را

ز رو سیاهی من شب به شرم می افتد

سپید کن شب تاریک رو سیاهت را

چقدر گریه برایم نموده ای مادر

بمیرم این که نبینم من اشک و آهت را

کدام روضه بخوانیم و باز گریه کنیم

کدام روضه محبوب و دل بخواهت را

چقدر غیرت خورشیدیت شکست آن روز

که ریسمان زده بودند دست ماهت را

میان کوچه تو را می زدند ای مادر

بمیرم این که علی دید قتلگاهت را

همان کسی که در آن کوچه ها جسارت کرد

به کربلا کفن پاره پاره غارت کرد

 

 

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

 

الا مکه امشب چه زیبا شدی

چو روی محمد دل‌آرا شدی

تو شهر خدایی و بختت بلند

که طور تجلای زهرای شدی

به چشم پیمبر به چشم علی

بهشت خدای تعالی شدی

تو در عرشه‌ی فرش بودی غریب

کنون برتر از عرش اعلا شدی

در و دشت و کوهت دل‌آرا شده

کـه چشمت قدمگـاه زهرا شده

خدیجه زهی دختر آورده‌ای

سراپای پیغمبر آورده‌ای

شگفتا که بهر رسول‌خدا

نه دختر فقط، مادر آورده‌ای

به غیر از پیمبر به غیر از علی

ز هر مرد بالاتر آورده‌ای

سر سروران خاک پای تو باد

که بهر علی همسر آورده‌ای

چه قابل سر ما فدایش شود

پـدر گفـت بابا فدایش شود 

محمد عطا شد ز حق کوثرت

سلام خدا بر تو و دخترت

گرامی بدارش چو جان عزیز

که هست الهی است این گوهرت

تو روح همه عالم استی و او

بود روح پاک تو در پیکرت

خدا گوهری بهتر از این نداشت

تویی بهترین هدیۀ داورت

خـدای تعــالی بــه تکریم تو

همه هست خود کرد تقدیم تو

تعالی الله از گوهری اینچنین

تو را می‌سزد دختری اینچنین

به حق خدا جز تو پیغمبری

کجا داشته کوثری اینچنین؟

تو داماد می‌بایدت چون علی

علی را سزد همسری اینچنین

حسین آنکه فخر همه عالم است

کند فخر بر مادری اینچنین

خـدا را روی عالم‌آراست این

فصلِّ لربِّک که زهراست این  

که دیده که محبوبۀ کردگار

بود بر سرش چادر وصله‌دار

که دیده به یک زن که مردان فداش

کند ذات پروردگار افتخار

که دیده زنی را که وقت نماز

نماز از نمازش شود بی قرار

که دیده زبان زنی در سخن

شود بر دفاع علی ذوالفقار

که دیده که خورشید در اوج نور

بپـوشد رخ خویش از چشم کور

به محشر قیامش قیامت کند

کنار پیمبر امامت کند

مرا بیم از آن است ای دوستان

که بر دشمنش هم کرامت کند

نترسید از سختی روز حشر

که در حشر، زهرا زعامت کند

هر آن کو نصیبش نشد فیض او

چه بهتر که خود را ملامت کند

بدانیـد در روز محشـر همه

که زهرا کند مادری بر همه

نگاهش بود شافع امتی

به هر گام خاک رهش جنتی

عجب نیست کز گردش چشم او

شود باب دوزخ در رحمتی

به قرآن قسم بی‌تولای او

نگردد قبول خدا طاعتی

به هر صفحۀ عارضش مصحفی

به هر گوشۀ چادرش آیتی

بود شیعه در حشر با فاطمه

برات بهشت است یا فاطمه

رسد روز محشر ندا فاطمه

بزن دوستان را صدا فاطمه

تو و اختیار جحیم و بهشت

ببخشا به حکم خدا فاطمه

نه ‌تنها خلایق به بازار حشر

سر و کارشان هست با فاطمه

شنیدم که در آتش تب، مدام

امام ششم گفت یا فاطمه

ببینی به محشر چو رو آورند

ز هـر سو توسل به زهرا برند

الا آبرو آبرومند تو

بهشت خدا عکس لبخند تو

سلام خدا باد هر صبح و شام

به ام و اب و شوی و فرزند تو

به آباء و ابناء پاکت قسم

که مادر نیاورده مانند تو

تو عبد خدایی ندارم عجب

خداییت بخشد خداوند تو

اگر دست تو دست داور نبود

دگــر بوســه‌گاه پیمبر نبود

تو وجه‌اللهی در نگاه علی

کنار علی تکیه‌گاه علی

بنازم ولایت‌مداریت را

که جان دادی آخر به راه علی

همه شهر بودند دشمن ولی

تو بودی تمام سپاه علی

همه ناله بودی و نگذاشتی

که برخیز

نظرات شما عزیزان:

نويسنده : خادم الرضا | تاريخ : دو شنبه 9 ارديبهشت 1392برچسب:جمهوری,زهرا,حضرت زهرا,اشعارولادت حضرت زهرا,متن شعرحضرت زهرا,فاطمه ,حضرت فاطمه ,ولادت حضرت فاطمه,اشعارولادت ,روز زن,شعرروززن,پیامک روز زن شورا,شوراها,انتخابات ,رئیس جمهوری,انتخابات رئیس جمهوری ,رئیس جمهوری,زهرا,حضرت زهرا,اشعارولادت حضرت زهرا,متن شعرحضرت زهرا,فاطمه ,حضرت فاطمه ,ولادت حضرت فاطمه,اشعارولادت ,روز زن,شعرروززن,پیامک روز زن,زن ,روز زن ,دختر,روز,همسر,روزهمسر زهرا,اشعارولادت حضرت زهرا,متن شعرحضرت زهرا,فاطمه ,حضرت فاطمه ,ولادت حضرت فاطمه,اشعارولادت ,روز زن,شعرروززن,پیامک روز زن,زن ,روز زن ,دختر,روز,همسر,روزهمسر زهرا,اشعارولادت حضرت زهرا,متن شعرحضرت زهرا,فاطمه ,حضرت فاطمه ,ولادت حضرت فاطمه,اشعارولادت ,روز زن,شعرروززن,پیامک روز زن,زن ,روز زن ,دختر,روز,همسر,روزهمسر,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |